Wszyscy ścigani

Marina jest białoruskojęzyczną specjalistką IT z EPAM, która zajmuje się również pracą kreatywną. Pisze artykuły do białoruskiej Wikipedii, tworzy ilustracje, tłumaczy na język białoruski i pisze poezję. Po rozpoczęciu szeroko zakrojonej agresji Rosji na Ukrainę, wyjechała do Gruzji, lecz potem, z nieznanych przyczyn, wróciła na Białoruś. Wkrótce została zatrzymana w związku ze sprawą karną i skazana na podstawie artykułów „finansowanie działalności ekstremistycznej” i „finansowanie lub inne finansowe wspieranie wojny”.

Obywatel Polski. Wiadomo, że 19 lipca 2022 roku Roman przybył na Białoruś i zniknął: nic nie wiadomo o jego miejscu pobytu, a ekipa poszukiwawczo-ratownicza Południowo-Zachodnia ogłosiła poszukiwania za nim. Później okazało się, że Galuza żyje i ustalono miejsce jego pobytu – bez żadnych szczegółów. Jednak znajomy Romana napisał na portalach społecznościowych, że przebywa on w areszcie śledczym KGB.

W Polsce Galuza ukończyła studia, otrzymała obywatelstwo i podjęła działalność wolontariacką, m.in. pomagając białoruskim uchodźcom. Zatrzymanie Romana mogło być zaplanowane z wyprzedzeniem przez białoruskie siły bezpieczeństwa.

Teraz grozi mu do 15 lat więzienia.

Igor pracował w Polsce jako elektryk. Zatrzymano go podczas przekraczania granicy polsko-białoruskiej.

W prorządowym nagraniu Sorokin twierdzi, że wyszedł na jezdnię i zablokował ruch. Na nagraniu wyraźnie widać protest, który odbył się 10 sierpnia 2020 r. w Brześciu. Mianowicie moment starcia na skrzyżowaniu bulwarów i alei Maszerowa.

Galina Krasnyańska ma 67 lat. Pochodzi z Bobrujska, prawdopodobnie z rodziny żołnierza wojskowego, na portalach społecznościowych wskazano, że urodziła się w „wojskowym mieście Kisielewicze”. Kiedyś znajdował się tam duży garnizon wojskowy i utworzono szkołę tylko dla dzieci wojskowych Po szkole wyjechała do Mińska, aby studiować jako chemik w Białoruskim Instytucie Technologicznym (obecnie BSTU).Ale potem, jak wynika z jej sieci społecznościowych, Galina pracowała w jednostkach wojskowych.Na przykład od 1981 do 1986 r. w jednostce nr 48819. , z siedzibą w prosowieckiej części Niemiec-NRD.
Prawdopodobnie następnie przeniosła się do Szwecji. Musi także posiadać obywatelstwo szwedzkie.
Nie wiadomo, kiedy kobieta wróciła na Białoruś, ale nie wcześniej niż wiosną 2023 roku. Nieznana jest także data zatrzymania. Artykuł, pod którym Galina jest oskarżana, najczęściej dotyczy darowizny na rzecz białoruskich wolontariuszy lub pomocy Ukrainie.

Stanisław został zatrzymany po powrocie na Białoruś z Polski, dokąd przeprowadził się ponad rok temu. Pod koniec 2023 roku wrócił do domu, aby spędzić wakacje z rodziną, ale został aresztowany w ramach sprawy karnej wszczętej po protestach 10 sierpnia 2020 roku w Brześciu przeciwko sfałszowaniu wyborów prezydenckich. Stanisław został skazany za udział w „masowych zamieszkach”.

W opublikowanym prorządowym filmie wyrażającym skruchę stwierdza, że „brał udział w protestach i wyszedł na jezdnię”. Z nagrania wynika, że twarz Stanisława była podrapana, choć w czasie zatrzymania nie stwierdzono takich uszkodzeń.

Georgy Cherevako został zatrzymany w sierpniu, gdy wracał ze Stanów Zjednoczonych. Został skazany za darowiznę w wysokości 21,29 dolarów, którą przesłał ze swojego konta PayPal na rzecz Pułku Kalinowskiego. Do konta, z którego pobierano środki, powiązano kartę białoruską. Władze uznały, że były to celowe działania „w celu finansowania działań związanych z werbowaniem, szkoleniem i innym przygotowaniem” osób do konfliktu zbrojnego na Ukrainie.

Na rozprawie zeznał, że dobrowolnie powiedział zatrzymującym go funkcjonariuszom, że subskrybuje liczne „ekstremistyczne” kanały telegramów oraz przyznał, że dokonał przelewu na konto Polka Kalinowskiego.

Sam podał pracownikom hasła umożliwiające wejście do systemu płatności. Powiedział, że przekazał darowiznę, ponieważ miał nadzieję, że te środki zostaną przeznaczone na zakup hełmów, kamizelek kuloodpornych i leków, ale rozumie, że oni wykorzystają je według własnego zrozumienia i m.in. zakupią broń i amunicję za ich.

Wiadomo , że kobieta została zatrzymana, gdy wróciła z Włoch.

W dniu 15 marca 2024 roku odwołanie zostało rozpatrzone.

Pochodzi z Witebska , studiował w Homlu, ale ostatnio mieszkał w Grodnie. Z wykształcenia inżynier, ostatnio pracował jako administrator systemów w firmie Whitebird. Sądząc po portalach społecznościowych, mieszkał w Warszawie.

Mężczyzna jest także radioamatorem. Członek Białoruskiej Federacji Radioamatorów i Sportowców Radiowych.

Rozpatrywanie sprawy rozpoczęło się w styczniu 2024 r., ostatnie posiedzenie odbyło się 29 marca 2024 r.

Igor Niemirowicz został zatrzymany po raz pierwszy na początku maja 2022 r. i natychmiast objęty aresztem domowym, jednak udało mu się uciec i odejść. Jesienią tego roku odwołał się do komisji rozpatrującej odwołania Białorusinów za granicą i wrócił do kraju, ale fakt ten nie został uznany za „bezwarunkową podstawę do stwierdzenia, że wyraził skruchę”. 27 września 2023 roku został ponownie aresztowany i osadzony w areszcie.

Według prokuratury , 10 sierpnia 2020 r. Igor Niemirowicz opublikował na Instagramie zdjęcie z tekstem w „nieprzyzwoitej formie, poniżającym honor i godność Aleksandra Łukaszenki, zawierającym negatywną ocenę i obraźliwym wobec niego”.

Podczas rozprawy Igor przyznał się do winy i oświadczył, że od maja do sierpnia 2020 r. nie mieszkał na Białorusi. Mieszkaniec Brześcia o wydarzeniach, które miały miejsce w jego ojczyźnie, dowiedział się z mediów. „Ulegając negatywnym emocjom w związku z relacjonowanymi wydarzeniami” zamieścił na portalu społecznościowym Instagram zdjęcie o „obraźliwym charakterze” odnoszące się do Aleksandra Łukaszenki.

16.08.2024 zwolniony po odbyciu całości kary nałożonej przez sąd.

W październiku 2024 r. został ponownie zatrzymany pod zarzutem „wspierania działalności ekstremistycznej”.

Zatrzymano go na początku maja 2023 r., kiedy przybył w celu przekazania swojego brata Maksyma Łopatina, zatrzymanego w sprawie Maczuliszczi. Wcześniej mężczyzna mieszkał na Litwie. Został zatrzymany w tej samej sprawie o sabotaż w Machulishchi i usłyszał zarzuty z art. 289 Kodeksu karnego. Później artykuł został przeklasyfikowany do art. 361-2 Kodeksu karnego (finansowanie działalności ekstremistycznej).

Na rozprawie Andrei nie przyznał się do winy.

W dniu 5 lipca 2024 r. apelacja została rozpatrzona i wyrok uprawomocnił się.

Cyryl służy w policji od 2007 roku. Oficer detektyw odszedł z władz w sierpniu 2020 r. i przeniósł się do IT. Wiadomo, że został zatrzymany 19 lutego 2023 r. tuż przy granicy: przebywał w Polsce przez sześć miesięcy, a do Brześcia przyjechał odwiedzić żonę i małe dziecko.

Niewiele wiadomo o sprawie karnej przeciwko Cyrylowi: proces toczył się za zamkniętymi drzwiami. Wiadomo jedynie, że sprawa miała związek z „Czarną Księgą Białorusi”.

Rozprawa sądu apelacyjnego odbędzie się 10 października 2023 r.

Przez półtora roku mieszkał i pracował w Polsce, po czym wrócił na Białoruś, gdzie został zatrzymany pod koniec listopada 2022 r. Według sił bezpieczeństwa to właśnie w Polsce został zarejestrowany w planie Peramoga. Rzekomo pisał także wiadomości, w których groził siłom bezpieczeństwa.

Evgeniy ma 40 lat, ponad 15 lat temu ukończył Akademię Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i udało mu się pracować jako funkcjonariusz policji rejonowej, ale zrezygnował z własnej woli. Później Aleksiej przeniósł się do IT. Następnie przez pewien czas mieszkał w Europie, we Włoszech. Zatrzymano go podczas próby wjazdu na Białoruś – mężczyzna chciał przyjechać na urodziny swojej matki i wystawić pełnomocnictwo. Według doniesień wszczęto sprawę karną przeciwko Jewgienijowi Tichonowowi w związku z komentarzami zawartymi w telegramie na temat sił bezpieczeństwa i Łukaszenki na podstawie trzech artykułów.

W dniu 28 czerwca 2024 roku apelacja została rozpatrzona i wyrok uprawomocnił się.

Aleksandra została zatrzymana w lutym 2023 r. po powrocie na Białoruś, a następnego dnia skazana na podstawie artykułu administracyjnego za „rozpowszechnianie materiałów ekstremistycznych” na 10 dni. Jednakże po odbyciu aresztu nigdy nie została zwolniona, ponieważ wszczęto przeciwko niej postępowanie karne za udzielenie dwóch wywiadów przedstawicielowi źródła informacji uznawanego za „grupę ekstremistyczną”.

Oskarżono ją o wspieranie „grup ekstremistycznych”, administrowanie kanałami Telegram, podżeganie do nienawiści, znieważanie władz, rozpowszechnianie danych osobowych i zniesławianie Łukaszenki. Została skazana na podstawie ośmiu artykułów karnych.

W marcu 2024 r. sąd rozpatrzył apelację i skrócił jej wyrok o rok, bez prawa do dalszego odwołania.

W maju 2024 roku okazało się, że została ponownie skazana za „obrażenie urzędnika państwowego i sędziego”.

Wiosną 2025 roku pojawiła się informacja, że przeciwko Aleksandrze wszczęto kolejną sprawę karną i przeniesiono ją do aresztu śledczego.