Andrey Mikhailovich Cedric

Z aktu oskarżenia wynika, że w nocy z 9 na 10 sierpnia 2020 r. Maksym Tiszkiewicz przebywał na Alei Maszerowej, gdzie wraz z innymi demonstrantami wyszedł na jezdnię, publicznie wykrzykiwał hasła, głośno klaskał i wymachiwał rękami oraz pokazywał też obraźliwe gesty w stosunku do bocznych policjantów.

W marcu 2023 roku został zwolniony po wygaśnięciu kary.

Aleksiej został oskarżony o czynny udział w akcjach zbiorowych rażąco naruszających porządek publiczny w związku z wydarzeniami z 13 września 2020 r., a także o usiłowanie kradzieży.

Został zatrzymany 23 lutego 2021 r. i do czasu rozprawy przebywał w Areszcie Śledczym. 15 sierpnia 2021 r. Aleksiej został skazany przez Sąd Rejonowy Frunzenskij w Mińsku na trzy lata więzienia w kolonii generalnego reżimu . Minsktrans złożył wniosek o naprawienie wyrządzonych szkód na kwotę prawie 29 tys. rubli . Alena Busheva zdecydowała się także zastosować wobec Aleksieja w miejscu odbywania kary „przymusowe środki bezpieczeństwa oraz leczenie przewlekłego alkoholizmu i narkomanii”.

W chwili aresztowania Aleksiej Malcew miał niekaraalną przeszłość kryminalną i odbywał karę ograniczenia wolności bez skierowania do Więziennej Inspekcji Pracy: do upływu terminu w chwili zatrzymania pozostały 2 miesiące i 3 dni.

20.11.2023 zwolniony po odbyciu kary.

6 sierpnia przed Leninskim Sądem Rejonowym w Mińsku przewodniczący Zjednoczonej Partii Obywatelskiej (UCP), członek głównego sztabu Rady Koordynacyjnej Nikołaj Kozłow, został skazany na trzy miesiące aresztu. Uznano go za winnego na podstawie części 1 art. 407 Kodeksu karnego za ujawnienie danych w sprawie karnej prowadzonej przeciwko Radzie Koordynacyjnej, jednak konkretne etapy zarzutów nie są znane, gdyż proces toczył się za zamkniętymi drzwiami. Zwolniony 26 marca 2022 r. po odbyciu kary. Pod koniec lipca 2022 r. został ponownie zatrzymany. Z aktu oskarżenia wynika, że 23 sierpnia 2020 r. Kozłow, Kovaleva i Alekseeva „publicznie wykrzykiwane hasła, głośno oklaskiwane, znalazły się na jezdni, blokując i utrudniając w ten sposób ruch transportu w Mińsku, w tym miejskiego transportu pasażerskiego Minsktrans”.

Proces członków UCP rozpoczął się 1 listopada 2022 roku w Pierwomajskim Sądzie Rejonowym w Mińsku. 3 listopada sędzia Anastazja Kulik skazał więźnia politycznego na dwa i pół roku więzienia.

31 stycznia 2023 r. Sąd Miejski w Mińsku rozpatrzył apelację liderów UCP. Wyrok pozostał niezmieniony, a skarga nie została uwzględniona.

W połowie lutego więzień polityczny został przeniesiony do kolonii karnej nr 15 w Mohylewie. Bezpośrednio po kwarantannie Mikołaj przebywał w celi karnej do 26 marca.

Na początku maja 2023 r. zmarła matka więźnia politycznego. Nikołaj nie został wypuszczony z kolonii na pogrzeb.

Na początku lipca 2023 r. współpracownicy Mikołaja informowali , że więzień polityczny trafił do szpitala z powodu zapalenia oskrzeli.

W połowie grudnia 2023 roku wyszło na jaw, że w listopadzie polityk trafił do FCT na 2 miesiące.

22.07.2024 zwolniony po odbyciu kary orzeczonej przez sąd.

Tatiana jest socjologiem, ekspertem Agencji Technologii Humanitarnych i koordynatorem Latającego Uniwersytetu. Została zatrzymana po raz pierwszy w sierpniu 2021 roku po przeszukaniu i osadzona w areszcie na 10 dni, ale po zwolnieniu pozostała podejrzaną w sprawie karnej.

Została ponownie zatrzymana 23 marca 2022 r., w dniu, w którym zgłosiła się do Komisji Śledczej, aby otrzymać odpowiedź na swój wniosek o skierowanie na leczenie.

W czerwcu 2022 roku Tatiana została skazana za udział w proteście, który odbył się 25 października 2020 roku w Mińsku, i skazana na karę ograniczenia wolności i skierowanie do zakładu karnego.

Została zwolniona jesienią 2024 roku, po odbyciu pełnej kary zgodnie z wyrokiem sądu.

Aleksiej został oskarżony o wykrzykiwanie „Niech żyje Białoruś!” i „Łukaszenka to kogut!” na balkonie swojego mieszkania 15 maja 2021 roku, będąc pod wpływem alkoholu. Prokuratura twierdzi, że celowo zrobił to głośno, aby inni mogli go usłyszeć. W ten sposób, jak twierdzą, obraził Łukaszenkę.

Według obrońców praw człowieka, został zwolniony w sierpniu 2022 r. po odbyciu pełnej kary.

W lutym 2023 roku Aleksiej został osądzony za „nieprzestrzeganie wymogów nadzoru prewencyjnego”. Jest to pierwszy znany aktywistom na rzecz praw człowieka przypadek byłego więźnia politycznego sądzonego na podstawie tego artykułu.

Andriej został po raz pierwszy skazany w marcu 2021 roku za „znieważenie Łukaszenki” i „znieważenie urzędnika państwowego” i skazany na karę ograniczenia wolności z odroczonym terminem wykonania kary. Nie zdążył jednak odbyć kary w zakładzie karnym: 4 maja 2021 roku został aresztowany pod trzema dodatkowymi zarzutami karnymi.

W sierpniu tego samego roku Andriej został ponownie skazany – ponownie za obrazę Łukaszenki – i skazany na karę więzienia.

Według obrońców praw człowieka, wyszedł na wolność zimą 2024 roku, po odbyciu całej kary.

W 2021 roku Jurij został oskarżony o publiczne znieważenie Łukaszenki podczas pobytu w szpitalu w Czeczersku.

W czerwcu 2022 roku został oskarżony o umyślne nieposłuszeństwo wobec żądań administracji zakładu karnego. Trzy dni przed zwolnieniem został uznany za winnego i skazany na przymusowe leczenie w szpitalu psychiatrycznym. 1 lipca 2022 roku został zwolniony, po odbyciu kary orzeczonej przez sąd w pierwszym wyroku skazującym.

Od sierpnia 2022 r., na mocy postanowienia sądu, przebywał w Republikańskim Naukowo-Praktycznym Centrum Zdrowia Psychicznego i został zwolniony we wrześniu 2023 r.

Oleg jest dziennikarzem Radia Svaboda, wcześniej pracował dla gazety Znamya Yunosti i był jednym z założycieli agencji informacyjnej RID. Latem 2020 roku aktywnie relacjonował protesty na Białorusi i prowadził transmisje na żywo. W sierpniu stracił akredytację Ministerstwa Spraw Zagranicznych, podobnie jak inni dziennikarze zagranicznych mediów.

16 lipca 2021 roku został zatrzymany podczas zakrojonego na szeroką skalę przeszukania domów niezależnych dziennikarzy. Został zwolniony dziesięć dni później, pozostając podejrzanym. 23 grudnia tego samego roku siły bezpieczeństwa ponownie wtargnęły do jego domu i aresztowały go pod zarzutem „organizowania i przygotowywania działań rażąco naruszających porządek publiczny lub aktywnego w nich udziału”.

W marcu 2022 r. sąd uznał Olega winnym, oskarżając go o udział w nielegalnych protestach, podczas których Minsktrans naliczył odszkodowanie w wysokości 56 tys. rubli.

We wrześniu 2022 roku dziennikarz został zwolniony na mocy ułaskawienia.

Igor został skazany w lipcu 2021 roku w postępowaniu karnym wszczętym w związku z wydarzeniami w Mińsku w sierpniu 2020 roku. Według prokuratury brał udział w protestach, które odbyły się w stolicy w dniach 9-11 sierpnia 2020 roku. Minsktrans oszacował straty spowodowane zamknięciem komunikacji miejskiej w tych dniach na 27 958 rubli i 50 kopiejek. Po ogłoszeniu wyroku Igor został aresztowany bezpośrednio na sali sądowej.

W maju 2025 roku został zwolniony po odbyciu całości kary nałożonej na niego przez sąd.

Julia, działaczka na rzecz praw człowieka i wolontariuszka w Moskiewskim Centrum Społeczeństwa Obywatelskiego i Informacji (MCGI) „Nasz Dom”, córka znanej działaczki na rzecz praw człowieka Natalii Goriaczko-Basałygi, została zatrzymana 14 lipca 2021 r. w związku ze sprawą karną wszczętą na podstawie artykułu „Organizacja i przygotowywanie działań rażąco naruszających porządek publiczny lub czynny udział w nich”.

W marcu 2022 roku sąd uznał Julię za winną i skazał ją na karę pozbawienia wolności w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze.

Julia została zwolniona na sali sądowej. Czas spędzony w areszcie został zaliczony na poczet jej wyroku, więc uznano, że została w pełni odbyta.

Paweł został aresztowany 23 czerwca 2021 r. w ramach postępowania karnego w sprawie o udział w masowych zamieszkach, wszczętego w związku z wydarzeniami w Mińsku w sierpniu 2020 r.

W październiku tego samego roku został skazany za udział w protestach, które odbyły się w dniach 10–11 sierpnia 2020 r., i skazany na karę więzienia.

Został zwolniony w marcu 2025 r. po odbyciu pełnej kary.

Po zwolnieniu z aresztu musiał regularnie meldować się na policji, a jego dom był poddawany nocnym kontrolom. Przeszukiwano również domy jego rodziców. Z powodu tych prześladowań Paweł opuścił Białoruś pod koniec maja 2025 roku.