Więźniowie polityczni

Były wykładowca na Wydziale Komunikacji BSUIR. Wydział ten przeznaczony jest do kształcenia kadry oficerskiej Sił Zbrojnych oraz innych służb i organów bezpieczeństwa Republiki Białorusi. Początkowo Nikołaja skazano na areszt w trybie administracyjnym, a następnie ponownie aresztowano w ramach postępowania karnego. Został skazany za trzy darowizny, których dokonał w sierpniu 2020 r.

Od momentu przeniesienia do kolonii Michaił spędził 180 dni w celi karnej, a następnie został umieszczony w PKT.

Od kwietnia 2025 r. został przeniesiony do zakładu karnego nr 4 .

w areszcie od 1 czerwca 2021 r. Odmówił adwokata, bo ma pewność, że uda mu się skutecznie obronić.

Andriej Nowicki został uznany winnym udziału w marszach w dniu 27 września 2020 r., z biało-białą flagą w rozpostartych ramionach i publicznym wykrzykiwaniem haseł. Brał także udział w marszu 11 października na ul. Kalvariyskaya itp. Pobediteley, gdzie m.in. „położył na ramionach biało-białą flagę i demonstrował zaciśniętą pięść z ramieniem wyciągniętym do góry”. Zarzuca się mu podobne działania na podstawie wydarzeń z 25 października. Uznano go także za winnego znieważenia Łukaszenki w serwisie YouTube najpóźniej 7 grudnia 2020 r. Andrei Novitsky został także skazany za nabycie substancji luzem nie później niż w dniu 27 stycznia 2021 r. oraz nielegalne jej składowanie i transport bez powiadomienia uprawnionych organów.

W dniu 13 czerwca 2022 roku w sądzie rejonu bobrujskiego i miasta Bobrujsk odbył się proces z art. 411, w wyniku którego więźniowi politycznemu dodano kolejne 4 miesiące pozbawienia wolności i zmieniono reżim ze wzmocnionego na ścisły.

W dniu 17 stycznia 2023 r. odbył się ponowny proces więźnia politycznego z art. 411 Kodeksu karnego nieznany.

Przeniesiony do kolonii karnej nr 20 .

Od kwietnia 2024 r. do początku grudnia tego samego roku krewni nic nie wiedzą o Andrieju, w odpowiedzi na ich prośbę administracja kolonii otrzymała odpowiedź , z której wynika, że więzień polityczny rzekomo wszystko opowie „przez siebie”. korespondencję”, ale nie ma od niego żadnych listów.

Od 2020 roku Elena jest poddawana systematycznym prześladowaniom z przyczyn politycznych: została 17 razy zatrzymana i aresztowana na podstawie przepisów administracyjnych, a także ukarana grzywną w łącznej wysokości 173 jednostek podstawowych. Jej dom był wielokrotnie przeszukiwany.

W maju 2021 r. Jelena została skazana za „udział w grupowych działaniach rażąco naruszających porządek publiczny” w postępowaniu karnym wszczętym po proteście 13 września 2020 r. w Brześciu, podczas którego uczestnicy śpiewali piosenki i tańczyli w kółku, a wobec nich użyto armatki wodnej. Zdaniem prokuratury działanie to sparaliżowało komunikację miejską. Została skazana na karę ograniczenia wolności bez konieczności umieszczania jej w zakładzie poprawczym.

We wrześniu tego samego roku Jelena została ponownie skazana za „obrazę Łukaszenki”. Łączna liczba wyroków wyniosła trzy lata aresztu domowego.

W styczniu 2022 r. została aresztowana za „naruszenie warunków odbywania kary” i skazana na 15 dni aresztu administracyjnego. Nigdy jednak nie została zwolniona – została przeniesiona do aresztu śledczego w ramach nowego postępowania karnego wszczętego za zniesławienie Łukaszenki i zdyskredytowanie Republiki Białorusi. Już w czerwcu została skazana na karę więzienia i wysoką grzywnę.

W kwietniu 2023 roku Elena została ponownie skazana na podstawie artykułu „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji kolonii”. Artykuł ten jest często stosowany w stosunku do więźniów, którzy odmawiają współpracy z administracją w związku z fikcyjnymi naruszeniami.

Wiadomo, że na Elenę wywierana jest ciągła presja fizyczna i psychiczna. Jest regularnie umieszczana w izolatce i PKT, pozbawiana niemal wszystkich paczek, telefonów, odwiedzin, a jej przydział żywności został zmniejszony z trzech podstawowych jednostek do jednej.

W lutym 2025 r. Polina Sharendo-Panasyuk poinformowała, że Elena została ponownie umieszczona w celi karnej: „Po kilku tygodniach w celi karnej została przeniesiona do celi karnej. Jest 99%, że ponownie sfabrykują przeciwko niej artykuł 411”.

Nikołaj jest liderem niezarejestrowanej Białoruskiej Partii Socjaldemokratycznej (Narodnaja Hramada), byłym kandydatem na prezydenta, podpułkownikiem w stanie spoczynku i doktorem inżynierii. Był jednym z założycieli Białoruskiego Stowarzyszenia Wojskowego. Był wielokrotnie więziony z powodów politycznych.

W latach 90. organizował protesty, m.in. Mińską Wiosnę i marsz w 1999 roku.

W 2004 roku przewodził ulicznym protestom przeciwko fałszerstwom referendalnym, po czym w 2005 roku został skazany na trzy lata ograniczenia wolności. W wyniku amnestii ogłoszonej z okazji 60. rocznicy Dnia Zwycięstwa, jego wyrok został skrócony o rok. W 2010 roku brał udział w kampanii prezydenckiej i protestach w Mińsku, po czym został aresztowany i skazany w 2011 roku na sześć lat kolonii karnej o zaostrzonym rygorze. W styczniu 2012 roku i maju 2015 roku jego wyrok został podwyższony, co doprowadziło do uwięzienia. Został zwolniony w sierpniu 2015 roku w ramach ułaskawienia.

Po zwolnieniu kontynuował działalność polityczną i udział w protestach ulicznych. W 2016 roku z jego inicjatywy powstał Białoruski Kongres Narodowy. W 2020 roku poparł Swietłanę Cichanouską , żonę innego niezarejestrowanego kandydata, blogera Siergieja Cichanowskiego . Nikołaj został ponownie zatrzymany 31 maja 2020 roku, w drodze na jej pikietę wyborczą. Początkowo został skazany na 15 dni aresztu administracyjnego, ale nigdy nie został zwolniony. Następnie, w grudniu 2021 roku, został skazany za „organizowanie masowych zamieszek”.

Według obrońców praw człowieka oskarżeni w tej sprawie muszą zapłacić odszkodowanie w wysokości 29 milionów rubli.

11 września 2025 roku poinformowano o przymusowym przewiezieniu na Litwę 52 więźniów białoruskiego reżimu. Wśród zwolnionych był Mikołaj Statkiewicz. Mikołaj odmówił jednak opuszczenia Białorusi i musiał wyważyć drzwi autobusu, aby to zrobić. Po kilku godzinach oczekiwania w strefie neutralnej powrócił na Białoruś. Dopiero dwa miesiące później został ponownie aresztowany. Jego dokładne miejsce pobytu nie jest znane.

Victor jest białoruskim biznesmenem i osobą publiczną. Założył międzynarodowy fundusz „Szansa”, zainicjował projekty „Theart” i „Art-Belarus”, dzięki którym dzieła sztuki wracały do kraju. Pod jego kierownictwem Biełgazprombank stał się jednym z największych banków na Białorusi. W 2020 r. zgłosił się do wyborów prezydenckich, co spotkało się z szerokim poparciem, w wyniku czego w czerwcu 2020 r. został zatrzymany, a następnie skazany pod zarzutem ekonomicznym.

Władimir, były oficer ochrony i wolontariusz zespołu kandydatki na prezydenta Swietłany Cichanouskiej, został aresztowany 4 czerwca 2020 r. i skazany w czerwcu 2021 r. w „sprawie Tichanowskiego”. Sprawa karna została wszczęta po pikiecie, która odbyła się 29 maja 2020 r. w Grodnie, gdzie zatrzymano Siergieja Cichanowskiego i jego zwolenników.

W 2022 roku Władimir został przeniesiony do więzienia.

W lipcu 2023 r. został ponownie skazany za „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji kolonii”.

Od września 2023 r. Vladimir jest przetrzymywany w izolacji, umieszczony w celi (PKT) i regularnie wystawiane są mu nowe wykroczenia dyscyplinarne. Pozbawiono go również możliwości otrzymywania paczek, wizyt i rozmów telefonicznych.

W lutym 2025 r. odbył się trzeci proces na podstawie artykułu „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji kolonii”. Na podstawie tego artykułu więźniowie, którzy odmawiają współpracy z administracją, są sądzeni na podstawie domniemanych naruszeń. W rezultacie jego łączny wyrok więzienia wyniósł 6 lat.

Działacz ruchu anarchistycznego Aleksander został zatrzymany 12 sierpnia 2020 r. i skazany na podstawie szeregu zarzutów karnych. Wcześniej, bo w 2010 roku, odbywał już wyrok w „sprawie anarchistycznej”.

W 2022 roku został skazany na 17 lat więzienia, a w lutym 2023 roku Sąd Najwyższy obniżył karę o 3 miesiące.

W czerwcu 2024 r. Aleksandrowi ponownie postawiono zarzuty „złośliwego nieposłuszeństwa wobec wymagań władz kolonii” i skazano go na kolejny rok więzienia.

W lipcu 2024 r. jego matka, Tatiana Franckiewicz, została zatrzymana pod zarzutem „udziału w grupie ekstremistycznej”. Razem z nią zatrzymano jej siostrę Natalię Lobatsevich, matkę byłego więźnia politycznego Ilji Lobatsevicha.

Prawnik i członek prezydium Rady Koordynacyjnej ds. Rozwiązania Kryzysu Politycznego.

Maxim został zatrzymany 9 września 2020 r. i oskarżony o działalność konspiracyjną i ekstremistyczną, w tym publiczne nawoływania do przejęcia władzy oraz działania zagrażające bezpieczeństwu narodowemu, z wykorzystaniem mediów i Internetu.

Maria, członkini prezydium Rady Koordynacyjnej i szefowa sztabu Wiktora Babaryki, została porwana 7 września 2020 r. i wywieziona na granicę białorusko-ukraińską w celu deportacji. Podarła paszport i odmówiła opuszczenia kraju. 9 września została aresztowana i osadzona w areszcie.

We wrześniu 2021 r. została skazana na podstawie artykułów: „spisek w celu przejęcia władzy środkami niezgodnymi z konstytucją”, „wezwanie do podjęcia działań przeciwko bezpieczeństwu narodowemu” i „utworzenie grupy ekstremistycznej”.

W listopadzie 2022 roku Maria przeszła operację z powodu perforacji wrzodu i zapalenia otrzewnej. Od marca 2023 roku przebywa w kolonii karnej. Ze względu na problemy zdrowotne nie pracowała; towarzyszyła jej nawet na formacjach.

Maria była przez długi czas trzymana w izolacji. Latem 2024 roku okazało się, że administracja odizolowała ją od innych więźniów, a strażnicy stale jej towarzyszyli. 12 listopada 2024 roku spotkała swojego ojca po raz pierwszy od 18 miesięcy.

Spotkanie odbyło się w szpitalu więziennym i nie wiadomo na pewno, czy kobieta była tam leczona, czy też została tam przywieziona z PKT. Przedtem nie było żadnej wiadomości od Marii, a o jej stanie dowiedzieliśmy się jedynie z relacji innych więźniów.

Po tym spotkaniu została ponownie odcięta od świata zewnętrznego i do dziś nie może się z nią skontaktować.

W lutym 2025 r. jej siostra poinformowała, że Maria wróciła do jednostki i wyraziła nadzieję, że łączność zostanie przywrócona.

Członek zespołu kanału «Country for Life» na YouTube, kierowca kampera, mieszkał w Starych Dorogach w obwodzie mińskim.

Zatrzymany podczas pikietowania w celu zbierania podpisów na rzecz Swietłany Cichanouskiej w Grodnie 29 maja 2020 roku.

13 lipca 2023 roku okazało się, że więzień polityczny został przekazany do reżimu więziennego na okres 2 lat. Aleksandrowi kilkakrotnie proponowano napisanie wniosku o ułaskawienie, ale odmówił.