Svetlana Borisovna Kremenevskaya

Muzyk. Pracował w teatrze lalek w Brześciu.

Pierwszy wyrok skazujący zapadł w Sądzie Obwodowym w Brześciu 19 grudnia 2024 r.

W październiku 2025 roku okazało się, że przeciwko Jegorowi wszczęto nową sprawę karną i przeniesiono go do aresztu śledczego.

Zdaniem sądu istota oskarżenia przeciwko wszystkim polegała na tym, że 10 sierpnia 2020 r. mieszkańcy Brześcia „wykrzykiwali hasła, gwizdali, klaskali w dłonie, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna i wyszli na jezdnię”. W ten sposób rzekomo rażąco naruszyli porządek publiczny.

Mieszkaniec Brześcia, wideofilmowiec. Ma małoletnie dzieci. 7 czerwca 2023 roku został zatrzymany pod zarzutem popełnienia przestępstwa administracyjnego (art. 19.11 ust. 2 Kodeksu wykroczeń administracyjnych) i skazany na 10 dni aresztu za subskrypcję profilu „Zerkalo” na Instagramie. Został zwolniony, ale dwa tygodnie później został zatrzymany pod zarzutem popełnienia przestępstwa.

Zatrzymany za komentarze na portalach społecznościowych. Aleksander jest oskarżony o „ekstremistyczne wezwania podżegające do nienawiści społecznej” i „obrażanie urzędników państwowych”. Prorządowy kanał Telegram pokazał zrzuty ekranu z wiadomościami dotyczącymi Poliwki. Na przykład: „Kolaboranci i niewolnicy, obrzydliwie jest to oglądać! Żeby wszyscy się wściekli i przebili tego wąsatego faszystę”.

Tym samym, zdaniem prokuratury, 14 czerwca 2021 r. pod publikacją telegramu „Białoruś Mózgu” Aleksander napisał wiadomość, w której poinformował, że kiedyś pracował w rezydencji Łukaszenki, a jeden z jego kolegów opowiadał o jego rozmowa z ochroniarzem Łukaszenki. A według strażnika Łukaszenka osobiście, z powodu błędów strażnika, mógł ich ustawić w rzędzie i „przebić sklejkę” (uderzyć z całej siły w klatkę piersiową lub brzuch, tak aby osoba pochyliła się z taki cios). Podobno komentarz ten znalazł się pod postem zatytułowanym „BYPOL: Roman Protasevich został osobiście pobity przez dyktatora” (wszystkie komentarze pod postem zostały w tej chwili usunięte). Na procesie Polivko został poproszony o podanie nazwiska, jaki kolega opowiedział taką historię – mężczyzna nie pamiętał jednak ani jego imienia, ani innych danych osobowych, ponieważ. pracował w rezydencji bardzo długo, około 2008-2009. Jednak znalezienie byłego kolegi na podstawie dokumentów byłoby nierealne, bo... pracowali bez oficjalnego zatrudnienia. Został także skazany za kolejne 4 komentarze na podstawie różnych artykułów Kodeksu karnego Republiki Białorusi.

Mężczyzna pozostawił dwójkę małoletnich dzieci (mają 14 i 4 lata).

Jelena była wielokrotnie skazywana na podstawie zarzutów o charakterze kryminalnym o charakterze politycznym, m.in. za „obrażanie urzędnika państwowego” i „obrażanie Łukaszenki” poprzez komentarze na kanałach Telegram.

Pierwszy proces odbył się w grudniu 2022 r. w związku z artykułem „znieważenie urzędnika państwowego”, a jego wynik nie jest znany. W marcu 2023 r. skazano ją na karę ograniczenia wolności bez konieczności umieszczania w zakładzie karnym o otwartym charakterze oraz na wysoką grzywnę za komentarz zawierający emoji skierowany do kapitana policji Rusłana Kutsko.

W kwietniu 2024 r. rozpatrywano nową sprawę karną przeciwko Elenie na podstawie artykułów „znieważenie urzędnika państwowego” i „znieważenie Łukaszenki”, której wyrok również nie jest znany.

W październiku 2024 r. została skazana za „podżeganie do nienawiści lub niezgody” za komentarze na temat Łukaszenki, sił bezpieczeństwa i uczestników wojny na Ukrainie i skazana na karę więzienia.

Mieszkaniec Baranowicz. Z aktu oskarżenia wynika, że 21 września 2020 r. Witalij Korszun zamieścił na czacie telegramu pod zdjęciem ofiary wiadomość „Borovki 97%” o następującej treści: „Kto to jest? Policja zamieszek? W takim razie proponuję spalić jego mieszkanie <przekleństwo>, podaj adres.”

W styczniu 2024 r. Witalij został ponownie zatrzymany. W prorządowym filmie mężczyzna mówi , że „nawoływał do stosowania przemocy wobec funkcjonariuszy policji, po prostu ze względu na emocje”.

16 stycznia 2024 r. prorządowe kanały Telegramu poinformowały o zatrzymaniu Witalija. W „ filmie ze skruchą ” mężczyzna mówi, że „nawoływał do stosowania przemocy wobec funkcjonariuszy policji podczas zamieszek tylko ze względów emocjonalnych”. Stał przed kamerą w kajdankach.

Proces więźnia politycznego rozpoczął się 13 sierpnia 2024 r. w Sądzie Okręgowym w Brześciu z artykułów: „oszczerstwo Łukaszenki” (art. 367 k.k. część 2), „udział w działaniach rażąco naruszających porządek publiczny” (część 2 art. 1 art. 342 kk), organizowanie masowych zamieszek” (część 1 art. 293 kk), „nawoływanie do nałożenia sankcji” (część 3 art. 361) oraz „nawoływanie do nienawiści lub nienawiści” (część 1 art. 130 Kodeksu karnego).

Pierwszy raz Jurij został skazany, jak wynika z zarzutów, we wrześniu 2020 r., kiedy podczas spaceru z przyjaciółmi w pobliżu hotelu Molodezhnaya w trakcie rozmowy pociągnął za flagę narodową, która ostatecznie spadła.

W listopadzie 2021 r. zmieniono mu wyrok i wysłano go do kolonii karnej.

W styczniu 2022 roku został zwolniony po odbyciu pełnej kary.

15 lutego 2022 r. Jurij został ponownie zatrzymany w ramach postępowania karnego wszczętego na podstawie artykułu „pomoc w działalności ekstremistycznej”. Został aresztowany administracyjnie, w trakcie czego odwiedzili go funkcjonariusze KGB. Na skutek pobicia podejrzewano, że ma złamane żebra. Sprawa karna nie została zamknięta.

W maju 2022 r. został ponownie zatrzymany w Rosji w związku z listą osób poszukiwanych, a w październiku tego samego roku został ekstradowany na Białoruś, choć formalnie sprawa ekstradycyjna została zamknięta 26 września 2022 r.

W styczniu 2023 r. Jurij został ponownie skazany za pomaganie innym więźniom politycznym w uzyskaniu wsparcia od fundacji. Podczas rozprawy nie przyznał się do winy i odmówił składania zeznań.

W maju 2024 r. zwiększono mu karę i przeniesiono go do więzienia do końca odbywania kary.

Aleksander został zatrzymany po proteście przeciwko wynikom wyborów prezydenckich, który odbył się 11 sierpnia 2020 r. w Brześciu. Podczas tej akcji Giennadij Szutow został postrzelony w tył głowy, czego świadkiem był Aleksander. Później został skazany za stawianie oporu i próbę zabicia kapitana Romana Gawriłowa, który zastrzelił protestującego, oraz chorążego Arsenija Galicyna, który działał w charakterze ofiar.