Мікалай Аляксандравіч Сяргейка

Грамадзянін РФ, 16 гадоў жыве ў Менску.

Па дадзеных праўладных каналаў, затрыманы за ўдзел у акцыях пратэсту ў 2020 годзе.

Асуджаны за ўдзел у акцыях пратэсту і падпале машыны (дакладная інфармацыя па абвінавачанні невядомая).

Стала вядома, што Максіма 12.05.2023 г. судзілі па ч. 2 арт. 411 КК. Прысуд невядомы.

пад вартай з 1 чэрвеня 2021 года. Ён адмовіўся ад адваката, бо ўпэўнены, што зможа сам паспяхова абараняць сябе.

Андрэя Навіцкага прызналі вінаватым у тым, што ён браў удзел у маршах 27 верасня 2020 года, трымаў на выцягнутых руках БЧБ-сцяг, публічна выкрыкваў лозунгі. Ён жа прыняў удзел у маршы 11 кастрычніка на вул. Кальварыйская і інш. Пераможцаў, дзе ў тым ліку "апрануў на плечы БЧБ-сцяг і прадэманстраваў сціснуты кулак з выцягнутай уверх рукой" . У падобных дзеяньнях яго абвінавачваюць па падзеях 25 кастрычніка. Таксама яго прызналі вінаватым у тым, што не пазней за 7 снежня 2020 года ён абразіў Лукашэнку ў YouTube. Таксама Андрэя Навіцкага асудзілі за тое, што не пазней за 27 студзеня 2021 года ён набыў сыпкае рэчыва і незаконна захоўваў і перавозіў яго, не паведаміўшы ўпаўнаважаныя органы.

13 чэрвеня 2022 года ў судзе Бабруйскага раёна і г. Бабруйска адбыўся працэс па арт.411, у выніку якога палітвязню дадалі яшчэ чатыры месяцы зняволення і змянілі рэжым з узмоцненага на строгі.

17 студзеня 2023 г. палітвязня зноў судзілі па арт. 411 КК. Прыгавор невядомы.

Пераведзены ў ВК №20 .

З красавіка 2024 г. і па стане на пачатак снежня гэтага ж года родныя нічога не ведаюць пра Андрэя, на іх запыт да адміністрацыі калоніі прыйшла адпіска , паводле якой палітвязень, нібыта, сам усё раскажа "праз перапіску", але лістоў ад яго няма.

Іван, гомельскі актывіст і валанцёр «Краіны для жыцця», сябра Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі, пасля некалькіх затрыманняў, адміністрацыйнага арышту і ўзбуджэння дзвюх крымінальных спраў у 2020 годзе з'ехаў у Расію.

Знаходзячыся ў Калінінградзе, у красавіку 2021 года Іван быў затрыманы пры спробе перасячы мяжу з Польшчай. Па запыце беларускіх праваахоўнікаў яму прад'явілі абвінавачанні ў рамках крымінальнай справы па чатырох артыкулах, у тым ліку «тэрарызм». Аднак пасля праверкі расійскі бок зняў тры з чатырох абвінавачанняў. Праз год, 26 красавіка 2022 года, Іван выйшаў на волю пад падпіску аб нявыездзе.

27 траўня 2022 года яго зноў затрымалі, а напрыканцы чэрвеня экстрадавалі ў Беларусь. Згодна з матэрыяламі справы, у 2018 годзе ён нібыта прысвоіў больш за 68 тысяч рублёў. Следства таксама адзначыла, што ў 2020 годзе Іван удзельнічаў у акцыях пратэсту, здымаў відэа і звяртаўся ў дзяржаўныя структуры.

У снежні 2022 года яго асудзілі за «махлярства». У красавіку 2024 года Івана зноў асудзілі па артыкуле «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі».

Мікіта быў затрыманы ў кастрычніку 2019 года і асуджаны за атакі на будынкі СІЗА-1 і Мінгарсудзя ў Мінску ў знак салідарнасці з палітвязнямі. Першапачаткова яму прызначылі 7 гадоў пазбаўлення волі, але пасля апеляцыі тэрмін быў скарочаны да 4 год. У маі 2020 года Мікіту перавялі на турэмны рэжым.

У сакавіку 2022 года яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачванне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй. У сакавіку 2023 году яго зноў перавялі на турэмны рэжым.

На працягу ўсяго зняволення да Мікіты ўвесь час ужываецца ціск. Ён часта трапляе ў ШІЗА, дзе ўтрымліваецца ў ізаляцыі на працягу дзясяткаў дзён. Яго пазбаўляюць спатканняў з роднымі, абмяжоўваюць перапіску і канфіскоўваюць асабістыя рэчы. У адказ на цяжкія ўмовы ўтрымання Мікіта пратэстуе галадоўкамі і адмовай ад выканання патрабаванняў адміністрацыі. Ён таксама рэгулярна падвяргаецца спагнанням за дробныя парушэнні, такія як адмова прыбіраць дворык ці за міжкамерную сувязь.

За тры месяцы да вызвалення, у лютым 2025 года, у дачыненні да Мікіты прайшло чарговае судовае паседжанне па артыкуле аб «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы», па выніках якога яго прысудзілі да яшчэ аднаго года пазбаўлення волі.

Да снежня 2024 года Мікіта сумарна правёў у ШІЗА 568 сутак, з іх 2 месяцы бесперапыннай ізаляцыі.

Эдуард, які скончыў БДЭУ па спецыяльнасці «Эканоміка і кіраванне прадпрыемствамі» і кіраваў краўдфандынгавымі платформамі Ulej і MolaMola, а таксама ініцыятыўнай групай свайго бацькі Віктара Бабарыка, быў затрыманы 18 чэрвеня 2020 года па шляху ў ЦВК для здачы подпісаў. Ён правёў больш за тры гады ў зняволенні без суда і быў асуджаны за "арганізацыю масавых беспарадкаў" і "ухіленне ад выплаты падаткаў".

У ліпені 2024 года яго паўторна прыгаварылі да двух гадоў пазбаўлення волі за «непадпарадкаванне адміністрацыі калоніі».

Адміністратар тэлеграм-канала "Армія з народам" і муж палітвязні Антаніны Канавалавай быў затрыманы 2 кастрычніка 2020 года і асуджаны за "падрыхтоўку да ўдзелу ў масавых беспарадках".

У студзені 2023 года Сяргей быў паўторна асуджаны за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы».

Уладзімір - блогер і аўтар YouTube-канала MozgON. Ён пачынаў з абмеркавання эканамічных і грамадскіх навін, пазней перайшоў на палітычныя тэмы, асвятляючы розныя акцыі, у тым ліку пікеты Сяргея Ціханоўскага.

У чэрвені 2020 года яго затрымалі для адбыцця адміністрацыйнага арышту, але пазней абвінавацілі ў падрыхтоўцы "масавых беспарадкаў" і асудзілі па "справе Ціханоўскага". Па дадзеных праваабаронцаў, фігуранты справы абавязаныя выплаціць кампенсацыю ў памеры 29 мільёнаў рублёў.

У 2022 годзе Ўладзіміра перавялі на турэмны рэжым. У 2023 годзе яго двойчы судзілі за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы". Восенню 2023 года адбылося трэцяе судовае пасяджэнне па новай справе за "злоснае непадпарадкаванне".

Актывіст анархісцкага руху Аляксандр быў затрыманы 12 жніўня 2020 года і асуджаны па шэрагу крымінальных артыкулаў. Раней, у 2010 годзе, ён ужо адбываў пакаранне па "справе анархістаў".

У 2022 годзе яго прыгаварылі да 17 гадоў калоніі, а ў лютым 2023 года Вярхоўны суд скараціў тэрмін на 3 месяцы.

У чэрвені 2024 года Аляксандра зноў абвінавацілі па артыкуле за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі", і яму дадалі яшчэ адзін год зняволення.

У ліпені 2024 года была затрымана яго маці, Таццяна Францкевіч, паводле абвінавачання ва "ўдзеле ў экстрэмісцкім фарміраванні". Разам з ёй затрымалі яе сястру Наталлю Лабацэвіч, маці былога палітвязня Іллі Лабацэвіча.