Аляксандр Уладзіміравіч Кароль

Алесь – старшыня і заснавальнік Праваабарончага цэнтру “Вясна”, былы віцэ-прэзідэнт Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека. Лаўрэат прэміі Свабоды імя Андрэя Сахарава і іншых міжнародных праваабарончых узнагарод. Ён пяць разоў вылучаўся на Нобелеўскую прэмію міру і ў 2022 годзе стаў яе лаўрэатам.

Раней Алесь ужо падвяргаўся крымінальнаму пераследу. 4 жніўня 2011 года ён быў арыштаваны пасля таго, як Літва і Польшча перадалі ўладам Беларусі дадзеныя аб ягоных банкаўскіх рахунках. Яму было прад'яўлена абвінавачанне ва ўтойванні даходаў у асабліва буйным памеры. 24 лістапада 2011 года суд прыгаварыў яго да пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму з канфіскацыяй маёмасці. Алесь сваёй віны не прызнаў, сцвярджаючы, што сродкі выкарыстоўваліся выключна для праваабарончай дзейнасці. Краіны ЕС, ЗША і міжнародныя праваабарончыя арганізацыі прызналі яго палітычным зняволеным, а прысуд — палітычна матываваным. Вызвалены летам 2014 года па амністыі.

14 ліпеня 2021 года Алесь быў зноў затрыманы пасля ператрусу ў кватэры і офісе ў рамках справы па артыкуле "нявыплата падаткаў". У верасні 2022 года гэтая справа была спыненая, аднак яму прад'явілі новыя абвінавачанні — у "кантрабандзе" і "фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак".

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе сваёй віны не прызнаў.

У пачатку лістапада 2023 года Алеся змясцілі ў ПКТ па надуманых прычынах. У красавіку–траўні 2024 года яго вярнулі ў атрад, аднак да яго працягваюць праяўляць павышаную ўвагу. Ён працуе на дрэваапрацоўцы, атрымлівае спагнанні, пазбаўлены перадач, відэазванкоў і карэспандэнцыі. Вядома, што ў выніку мінулай адсідкі ў Бабруйскай калоніі ў яго ўзніклі праблемы са здароўем, якія захоўваюцца.

Валянцін, сябра Рады “Вясны” і віцэ-прэзідэнт Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH), з'яўляецца адным з найбольш вядомых экспертаў і аналітыкаў у сферы правоў чалавека. Ён актыўна выступае за недыскрымінацыю і супраць смяротнага пакарання, удзельнічаў у міжнародных канферэнцыях, праваабарончых місіях і назіраннях за выбарамі ў краінах АБСЕ.

14 ліпеня 2021 года пасля ператрусу ў кватэры яго павезлі на допыт, пасля чаго пакінулі пад арыштам у межах крымінальнай справы па артыкулах "нявыплата падаткаў" і "арганізацыя дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак".

У верасні 2022 года справа па артыкуле аб нявыплаце падаткаў была спынена, аднак супраць Валянціна вылучылі новыя абвінавачанні — у кантрабандзе і фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак.

27 кастрычніка 2022 года, падчас 41-га Кангрэса Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH), Валянцін Стэфановіч быў пераабраны віцэ-прэзідэнтам арганізацыі.

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе Валянцін сваёй віны не прызнаў.

Паводле наяўнай інфармацыі, умовы ўтрымання былі ўцяжараныя, і яго перавялі на турэмны рэжым.

Уладзімір, юрыст праваабарончага цэнтру “Вясна” і каардынатар кампаніі “Праваабаронцы за свабодныя выбары”, быў затрыманы 14 ліпеня 2021 года разам з жонкай пасля ператрусу ў іх кватэры. Яго павезлі ў ДФР, а затым на допыт у Следчы камітэт, пасля чаго пакінулі пад арыштам у межах крымінальнай справы па артыкуле "нявыплата падаткаў".

У верасні 2022 года справа па гэтым артыкуле была спынена, аднак супраць Уладзіміра вылучылі новыя абвінавачанні — у кантрабандзе і ў фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак.

Уладзімір з'яўляецца фіналістам Прэміі праваабарончай супольнасці Беларусі за 2022 год у намінацыі "Праваабаронца года".

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе сваёй віны не прызнаў.

Паводле наяўнай інфармацыі, умовы ўтрымання былі ўцяжараныя, і Уладзіміра перавялі на турэмны рэжым.

Эдуард, які скончыў БДЭУ па спецыяльнасці «Эканоміка і кіраванне прадпрыемствамі» і кіраваў краўдфандынгавымі платформамі Ulej і MolaMola, а таксама ініцыятыўнай групай свайго бацькі Віктара Бабарыка, быў затрыманы 18 чэрвеня 2020 года па шляху ў ЦВК для здачы подпісаў. Ён правёў больш за тры гады ў зняволенні без суда і быў асуджаны за "арганізацыю масавых беспарадкаў" і "ухіленне ад выплаты падаткаў".

У ліпені 2024 года яго паўторна прыгаварылі да двух гадоў пазбаўлення волі за «непадпарадкаванне адміністрацыі калоніі».

Вікторыя, адміністратар канала "Вадзіцелі 97%", была затрымана 4 лістапада 2020 года ў Мінску супрацоўнікамі ГУБАЗіку і асуджана за "заклікі да масавых беспарадкаў і блакіровак дарог у сувязі з незадаволенасцю ўладай і фальсіфікацыяй выбараў".

У 2022 і 2023 гадах суд двойчы павялічваў ёй тэрмін зняволення, абвінаваціўшы ў «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы». Вікторыя неаднаразова падвяргалася ціску ў калоніі і была прызнана "злоснай парушальніцай".

Як вынікае з раскладу на сайце Вярхоўнага суда, разгляд справы Вікторыі пачнуць 28 кастрычніка 2024 г. у судзе Рэчыцкага раёна. Жанчыну трэці раз абвінавачваюць па ч. 1 арт. 411 Крымінальнага кодэкса.

18 снежня 2024 г. адбыўся разгляд апеляцыйнай скаргі ў Гомельскім абласным судзе.

Па стане на канец снежня 2024 г. пераведзена ў ВК № 24.

Ад Паліны Шарэнда-Панасюк стала вядома , што Алену Гнаук і Вікторыю Кульшу змясцілі ў ПКТ: "Пасля некалькіх тыдняў у ШІЗА яны былі пераведзены ў ПКТ. Гэта 99%, што супраць іх зноў будуць фабрыкаваць 411-ы артыкул".

Таксама Паліна дадала: "У Вікторыі Кульшы ўжо, напэўна, адмовілі ныркі. Яна трымала галадоўкі проста месяцамі, яна адмаўлялася ад вады і пітва. Яна выкрывала сабе вены. Яе кідалі з гэтым у ШІЗА - яна ў ШІЗА выкрывала сабе вены. Яна ў ПКТ трымала галадоўкі".

Вікторыя павінна была выйсці на волю ў красавіку 2025 года пасля заканчэння тэрміну. Але ў пачатку красавіка яе перавялі ў гомельскі СІЗА-3 у межах чацвёртай крымінальнай справы па ч. 1 арт. 411 Крымінальнага кодэкса (злоснае непадпарадкаванне законным патрабаванням адміністрацыі калоніі).

Адвакат і член прэзідыума Каардынацыйнай рады па ўрэгуляванні палітычнага крызісу.

Максім быў затрыманы 9 верасня 2020 года і абвінавачаны ў змове і экстрэмісцкай дзейнасці, у тым ліку публічныя заклікі да захопу ўлады і дзеянняў, якія пагражаюць нацыянальнай бяспецы, з выкарыстаннем СМІ і інтэрнэту.

Марыя — член прэзідыума Каардынацыйнай рады і кіраўнік штаба Віктара Бабарыка — была выкрадзена 7 верасня 2020 года і вывезена да беларуска-ўкраінскай мяжы для выправаджэння. Яна парвала пашпарт і адмовілася пакідаць краіну. 9 верасня яе затрымалі і змясцілі пад варту.

У верасні 2021 года яе асудзілі па артыкулах: «змова з мэтай захопу ўлады неканстытуцыйным шляхам», «заклікі да дзеянняў супраць нацыянальнай бяспекі» і «стварэнне экстрэмісцкага фармавання».

У лістападзе 2022 года Марыя перанесла аперацыю з-за прабадной язвы і перытанітам. З сакавіка 2023 года знаходзілася ў ПКТ. З-за праблем са здароўем не працавала, яе суправаджалі нават на пастраенні.

Марыя доўгі час утрымлівалася ў рэжыме інкамунікада. Улетку 2024 года стала вядома, што адміністрацыя ізалявала яе ад іншых зняволеных, з ёй увесь час знаходзіліся ахоўніцы. 12 лістапада 2024 года яна ўпершыню за 18 месяцаў сустрэлася з бацькам.

Сустрэча прайшла ў турэмным шпіталі, і дакладна невядома, ці знаходзілася яна на лячэнні ці яе прывялі туды з ПКТ. Да гэтага ад Марыі не было ніякай сувязі, а пра яе стан рабілася вядома толькі са слоў іншых зняволеных.

Пасля гэтай сустрэчы яна зноў была пазбаўлена сувязі з навакольным светам і працягвае ўтрымлівацца ў рэжыме інкамунікада.

У лютым 2025 года яе сястра паведаміла, што Марыю вярнулі ў атрад і выказала спадзяванне на аднаўленне сувязі.

Аляксандр, актывіст і вядомы беларускі мастак, быў затрыманы ў канцы сакавіка 2021 года па абвінавачанні ў "рэабілітацыі нацызму" пасля таго, як ён прадставіў на выставе ў Гродзенскім Цэнтры гарадскога жыцця партрэт Яўгена Жыхара з аўтаматам на плячы. Пракуратура сцвярджала, што Аляксандр "характарызаваў Жыхара як змагара з бальшавікамі, услаўляючы яго дзеянні". Нягледзячы на пагрозу пераследу, Аляксандр не адмяніў вяртанне ў Беларусь з Украіны, дзе праходзіла ягоная выстава.

25 сакавіка 2022 года, падчас судовага працэсу, ён парэзаў жывот у знак пратэсту, за што атрымаў 13 сутак карцэра. Пазней яго асудзілі за "распальванне варожасці або варожасці" і "здзек з дзяржаўных сімвалаў". Апеляцыйную скаргу палітвязень падаваць адмовіўся.

Як стала вядома, у лістападзе 2022 года Аляксандру ўзмацнілі жорсткасць від пакарання і перавялі яго на турэмны рэжым.

11 ліпеня 2023 года Аляксандр памёр у рэанімацыі з-за несвоечасова аказанай медыцынскай дапамогі пры прабадной язве.