Alexander Vladimirovich King

Alieś jest prezesem i założycielem Centrum Praw Człowieka „Wiasna” oraz byłym wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka. Jest laureatem Nagrody Wolności im. Andrieja Sacharowa i innych międzynarodowych nagród w dziedzinie praw człowieka. Był pięciokrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 2022 roku.

Alieś był już wcześniej ścigany. 4 sierpnia 2011 roku został aresztowany po tym, jak Litwa i Polska przekazały dane jego konta bankowego władzom białoruskim. Oskarżono go o ukrywanie dochodów na wyjątkowo dużą skalę. 24 listopada 2011 roku sąd skazał go na karę pozbawienia wolności w kolonii karnej o zaostrzonym rygorze z konfiskatą mienia. Alieś nie przyznał się do winy, twierdząc, że środki zostały przeznaczone wyłącznie na działalność na rzecz praw człowieka. Kraje UE, Stany Zjednoczone i międzynarodowe organizacje praw człowieka uznały go za więźnia politycznego, a jego wyrok był motywowany politycznie. Został zwolniony latem 2014 roku w ramach amnestii.

14 lipca 2021 roku Alieś został ponownie aresztowany po przeszukaniu jego mieszkania i biura w związku ze sprawą o unikanie płacenia podatków. We wrześniu 2022 roku sprawa została umorzona, ale postawiono mu nowe zarzuty przemytu i finansowania grupowej działalności rażąco naruszającej porządek publiczny.

W marcu 2023 roku został skazany na karę pozbawienia wolności i zobowiązany do zapłaty znacznego odszkodowania. W sądzie nie przyznał się do winy.

Na początku listopada 2023 roku Alieś został umieszczony w PKT z sfingowanych powodów. W kwietniu-maju 2024 roku powrócił do swojej jednostki, ale nadal jest pod wzmożoną obserwacją. Pracuje w stolarstwie, otrzymuje kary i jest pozbawiony dostępu do paczek, rozmów wideo i korespondencji. Wiadomo, że jego poprzedni pobyt w kolonii karnej w Bobrujsku spowodował, że nadal ma problemy zdrowotne.

Walentyn, członek Rady Wiasna i wiceprzewodniczący Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka (FIDH), jest jednym z najbardziej uznanych ekspertów i analityków praw człowieka. Aktywnie działa na rzecz niedyskryminacji i sprzeciwu wobec kary śmierci, a także brał udział w konferencjach międzynarodowych, misjach praw człowieka i misjach obserwacji wyborów w krajach OBWE.

14 lipca 2021 r., po przeszukaniu jego mieszkania, został zabrany na przesłuchanie, a następnie tymczasowo aresztowany w związku ze sprawą karną wszczętą na podstawie artykułów o „uchylaniu się od płacenia podatków” i „organizowaniu działań rażąco naruszających porządek publiczny”.

We wrześniu 2022 r. sprawa o unikanie płacenia podatków została umorzona, ale Valentinowi postawiono nowe zarzuty: przemytu i finansowania działań grupy, które rażąco naruszają porządek publiczny.

27 października 2022 r., podczas 41. Kongresu Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka (FIDH), Valentin Stefanovic został ponownie wybrany na wiceprezesa organizacji.

W marcu 2023 roku został skazany na karę pozbawienia wolności i zobowiązany do zapłaty znacznego odszkodowania. Valentin nie przyznał się do winy w sądzie.

Z dostępnych informacji wynika, że zaostrzono warunki jego zatrzymania i przeniesiono go do więzienia.

Władimir, prawnik z centrum praw człowieka „Wiasna” i koordynator kampanii Obrońcy Praw Człowieka na rzecz Wolnych Wyborów, został zatrzymany wraz z żoną 14 lipca 2021 roku po przeszukaniu ich mieszkania. Został przewieziony do Wydziału Śledczego, a następnie do Komitetu Śledczego na przesłuchanie, po czym trafił do aresztu za unikanie płacenia podatków.

We wrześniu 2022 r. sprawa na podstawie tego artykułu została umorzona, ale Władimirowi postawiono nowe zarzuty: przemytu i finansowania grupowych działań rażąco naruszających porządek publiczny.

Władimir jest finalistą Nagrody Białoruskiego Stowarzyszenia Praw Człowieka 2022 w kategorii Obrońca Praw Człowieka Roku.

W marcu 2023 roku został skazany na karę pozbawienia wolności i zobowiązany do zapłaty znacznego odszkodowania. W sądzie nie przyznał się do winy.

Z dostępnych informacji wynika, że warunki przetrzymywania zaostrzono, a Władimira przeniesiono do więzienia o charakterze izolacyjnym.

Eduard, który ukończył BSEU z tytułem ekonomii i zarządzania przedsiębiorstwem i kierował platformami crowdfundingowymi Ulej i MolaMola, a także grupą inicjatywną swojego ojca Viktora Babariko, został zatrzymany 18 czerwca 2020 r. w drodze do Centralnej Komisji Wyborczej do składania podpisów. Spędził ponad trzy lata w więzieniu bez procesu i został skazany za „organizowanie masowych zamieszek” i „uchylanie się od płacenia podatków”.

W lipcu 2024 r. skazano go na dwa lata więzienia za „nieposłuszeństwo wobec administracji kolonii”.

Wiktoria, administratorka kanału „Kierowcy 97%”, została zatrzymana 4 listopada 2020 r. w Mińsku przez funkcjonariuszy GUBOPiK i skazana za „nawoływanie do masowych zamieszek i blokowania dróg w związku z niezadowoleniem z władz i oszustwami wyborczymi”.

W 2022 i 2023 r. sąd dwukrotnie podwyższył jej karę pozbawienia wolności, oskarżając ją o „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji zakładu karnego”. Wiktoria była wielokrotnie poddawana naciskom w kolonii i uznano ją za „złośliwego gwałciciela”.

Zgodnie z harmonogramem zamieszczonym na stronie internetowej Sądu Najwyższego, rozprawa w sprawie Victorii odbędzie się 28 października 2024 r. w Sądzie Rejonowym w Reczycy. Kobieta jest oskarżona po raz trzeci na podstawie części 1 artykułu. 411 Kodeksu karnego .

18 grudnia 2024 r. odbyła się rozprawa apelacyjna w Sądzie Obwodowym w Homel.

Z końcem grudnia 2024 r. została przeniesiona do Kolonii Karnej nr 24.

Polina Sharendo-Panasyuk poinformowała , że Elena Gnauk i Victoria Kulsha zostały umieszczone w PKT: „Po kilku tygodniach w celi karnej zostały przeniesione do PKT. Jest 99%, że ponownie sfabrykują przeciwko nim artykuł 411”.

Polina dodała również: „Nerki Victorii Kulszy prawdopodobnie już odmówiły posłuszeństwa. Przez miesiące głodowała, odmawiała wody i picia. Podcięła sobie żyły. Wrzucili ją do celi karnej z tym – podcięła sobie żyły w celi karnej. Rozpoczęła głodówki w celi karnej. Odmówiła pomocy medycznej”.

Wiktoria miała zostać zwolniona w kwietniu 2025 r. po odbyciu kary. Jednak na początku kwietnia przewieziono ją do aresztu śledczego nr 3 w Homlu w ramach czwartej sprawy karnej z części 1 artykułu 411 Kodeksu karnego (złośliwe nieposłuszeństwo wobec zgodnych z prawem żądań administracji kolonii).

Prawnik i członek prezydium Rady Koordynacyjnej ds. Rozwiązania Kryzysu Politycznego.

Maxim został zatrzymany 9 września 2020 r. i oskarżony o działalność konspiracyjną i ekstremistyczną, w tym publiczne nawoływania do przejęcia władzy oraz działania zagrażające bezpieczeństwu narodowemu, z wykorzystaniem mediów i Internetu.

Maria, członkini prezydium Rady Koordynacyjnej i szefowa sztabu Wiktora Babaryki, została porwana 7 września 2020 r. i wywieziona na granicę białorusko-ukraińską w celu deportacji. Podarła paszport i odmówiła opuszczenia kraju. 9 września została aresztowana i osadzona w areszcie.

We wrześniu 2021 r. została skazana na podstawie artykułów: „spisek w celu przejęcia władzy środkami niezgodnymi z konstytucją”, „wezwanie do podjęcia działań przeciwko bezpieczeństwu narodowemu” i „utworzenie grupy ekstremistycznej”.

W listopadzie 2022 roku Maria przeszła operację z powodu perforacji wrzodu i zapalenia otrzewnej. Od marca 2023 roku przebywa w kolonii karnej. Ze względu na problemy zdrowotne nie pracowała; towarzyszyła jej nawet na formacjach.

Maria była przez długi czas trzymana w izolacji. Latem 2024 roku okazało się, że administracja odizolowała ją od innych więźniów, a strażnicy stale jej towarzyszyli. 12 listopada 2024 roku spotkała swojego ojca po raz pierwszy od 18 miesięcy.

Spotkanie odbyło się w szpitalu więziennym i nie wiadomo na pewno, czy kobieta była tam leczona, czy też została tam przywieziona z PKT. Przedtem nie było żadnej wiadomości od Marii, a o jej stanie dowiedzieliśmy się jedynie z relacji innych więźniów.

Po tym spotkaniu została ponownie odcięta od świata zewnętrznego i do dziś nie może się z nią skontaktować.

W lutym 2025 r. jej siostra poinformowała, że Maria wróciła do jednostki i wyraziła nadzieję, że łączność zostanie przywrócona.

Aleksandr, aktywista i znany białoruski artysta, został aresztowany pod koniec marca 2021 r. pod zarzutem „rehabilitacji nazizmu” po tym, jak na wystawie w Centrum Życia Miejskiego Grodno zaprezentował portret Jewgienija Żychar z karabinem maszynowym na ramieniu. Prokuratura twierdziła, że Aleksander „przedstawił Żychar jako bojownika walczącego z bolszewikami, gloryfikując jego działania”. Mimo groźby prześladowań Aleksander nie odwołał powrotu z Ukrainy na Białoruś, gdzie odbyła się jego wystawa.

25 marca 2022 r., podczas procesu, na znak protestu podciął sobie brzuch, za co skazano go na 13 dni izolatki. Później został skazany za „podżeganie do nienawiści lub niezgody” i „bezczeszczenie symboli państwowych”. Więzień polityczny odmówił wniesienia apelacji.

Jak się okazało, w listopadzie 2022 roku zaostrzono karę wymierzoną Aleksandrowi i przeniesiono go do więzienia.

11 lipca 2023 roku Aleksander zmarł na oddziale intensywnej terapii w wyniku przedwczesnej interwencji lekarskiej związanej z perforacją wrzodu.