Усе рэпрэсаваныя

Віталь быў затрыманы ў жніўні 2021 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле «акт тэрарызму», і ў чэрвені 2023 года асуджаны па шматлікіх крымінальных артыкулах на вялікі тэрмін пазбаўлення волі, першыя пяць гадоў з якой — турэмны рэжым.

Паводле абвінавачання, з ліпеня 2020 па студзень 2022 года ў Беларусі, Турцыі, Польшчы, Украіне і іншых краінах «дзейнічала арганізаваная злачынная група», якая нібыта рыхтавала экстрэмісцкія злачынствы. У яе ўваходзілі радыкальна настроеныя вайскоўцы, сілавікі, спартоўцы і бізнэсмэны, якія імкнуліся захапіць уладу незаконным шляхам. Гэтая справа звязана са спробай падпалу дома дэпутата Алега Гайдукевіча ў чэрвені 2021 года і «арганізацыяй масавых беспарадкаў».

Затрыманы ў сакавіку 2021 года за расклейку стыкераў у горадзе. Паводле абвінавачання, у перыяд з 1 кастрычніка да 22 сакавіка займаўся дзейнасцю, накіраванай на "сістэматычную псаванне маёмасці". З выкарыстаннем аэразольнай фарбы наносіў на маёмасць УП "Віцебскводаканал" надпісы: "Жыве Беларусь!", "3%", "Чырвоны партызан", "Ідзі" і інш. Сяргею пагражае да 15 гадоў пазбаўлення волі. У Сяргея на волі засталіся двое непаўналетніх дзяцей.

Анархіст. Затрыманы 29 ліпеня 2021 года. У ягонай кватэры прайшоў ператрус, пры затрыманні ён быў збіты. Патрабуючы доступу да тэлефона і кампутара, хлопцу нацягвалі на галаву пакет. Падчас пераводу ў СІЗА ў Яўгена Рубашкі забралі ўсе кнігі і паставілі на прафілактычны ўлік як схільнага да экстрэмізму, што азначае ўнясенне адзнакі ў асабістую справу, асаблівае стаўленне і дадатковую працу з псіхолагам.

У лютым 2023 г. Яўгена Рубашку перавялі на месяц у памяшканне камернага тыпу ў ВК № 2. Да гэтага яго тройчы адпраўлялі ў ШІЗА на 10, 7 і 7 сутак за надуманыя парушэнні правілаў унутранага распарадку. Пасля ўтрымання ў ПКТ Яўгена зноў змяшчалі ў ШІЗА на 17 сутак.

У Бабруйску 19 красавіка 2023 г. суд перавёў палітвязня на турэмны рэжым .

У пачатку траўня 2023 г. стала вядома, што Яўгена перавялі ў жодзінскую турму № 8.

Аляксандр быў затрыманы раніцай 29 ліпеня 2021 года на выхадзе з дому. Пры затрыманні яго збілі, дамы правялі ператрус, пасля чаго даставілі ў ГУБАЗ, дзе катавалі і збівалі.

Першапачаткова яго абвінавачвалі ў актыўным удзеле ў акцыі пратэсту 23 жніўня 2020 года, хаця да таго моманту ён адбыў адміністрацыйны арышт па гэтым эпізодзе.

У студзені 2022 года стала вядома, што Сашы і іншым фігурантам крымінальнай справы прад'явілі дадатковыя абвінавачанні па ч. 3 арт. 361-1 Крымінальнага кодэкса - удзел у экстрэмісцкім фарміраванні за падпіску на тэлеграм-канал «Прамень». Вядома, што на момант затрымання Бялова, «Прамень» не быў унесены ў спіс экстэмісцкіх фармаванняў, гэта адбылося толькі ў лістападзе 2021 года.

Скончыў спачатку каледж па будаўнічай спецыяльнасці, пасля - БНТУ па спецыяльнасці «Інжынерная геадэзія».

З юнацкіх гадоў хварэў на "МТЗ-РІПА". Сам гуляў у футбольнай камандзе DIY-лігі, займаўся тайскім боксам, альпінізмам.

Вадзім у жніўні і кастрычніку 2020 года адбываў адміністрацыйныя арышты. Чарговае затрыманне адбылося 28 чэрвеня 2021 года ў рамках крымінальнай справы па эпізодзе на аб'екце сувязі ВМФ РФ пад Вілейкай.

Паводле версіі абвінавачання, агучанай у судзе, Вадзім разам з Аляксеем Глотавым, "апрануўшыся ў камуфляж і ўзброіўшыся агнястрэльнай зброяй, праніклі на тэрыторыю ваеннага аб'екта і ўсталявалі выбуховыя прылады з радыусам паражэння да 11 метраў". Адно з іх не спрацавала і было абясшкоджана. Экспертыза паказала, што ініцыяванне праходзіла з запаволеным дзеяннем.

Урон ацанілі больш як у 26 тысяч рублёў. Таксама прагучала, што Вадзім "планаваў выехаць на тэрыторыю Украіны для праходжання ваеннай падрыхтоўкі".

У снежні 2022 года яго прызналі вінаватым і прыгаварылі да пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму і буйнога штрафу.

У 2025 годзе адбылося судовае паседжанне па пытанні замены рэжыму адбывання пакарання, у выніку якога Вадзіма перавялі на турэмны рэжым.

Валянцін, сябра Рады “Вясны” і віцэ-прэзідэнт Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH), з'яўляецца адным з найбольш вядомых экспертаў і аналітыкаў у сферы правоў чалавека. Ён актыўна выступае за недыскрымінацыю і супраць смяротнага пакарання, удзельнічаў у міжнародных канферэнцыях, праваабарончых місіях і назіраннях за выбарамі ў краінах АБСЕ.

14 ліпеня 2021 года пасля ператрусу ў кватэры яго павезлі на допыт, пасля чаго пакінулі пад арыштам у межах крымінальнай справы па артыкулах "нявыплата падаткаў" і "арганізацыя дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак".

У верасні 2022 года справа па артыкуле аб нявыплаце падаткаў была спынена, аднак супраць Валянціна вылучылі новыя абвінавачанні — у кантрабандзе і фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак.

27 кастрычніка 2022 года, падчас 41-га Кангрэса Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека (FIDH), Валянцін Стэфановіч быў пераабраны віцэ-прэзідэнтам арганізацыі.

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе Валянцін сваёй віны не прызнаў.

Паводле наяўнай інфармацыі, умовы ўтрымання былі ўцяжараныя, і яго перавялі на турэмны рэжым.

Уладзімір, юрыст праваабарончага цэнтру “Вясна” і каардынатар кампаніі “Праваабаронцы за свабодныя выбары”, быў затрыманы 14 ліпеня 2021 года разам з жонкай пасля ператрусу ў іх кватэры. Яго павезлі ў ДФР, а затым на допыт у Следчы камітэт, пасля чаго пакінулі пад арыштам у межах крымінальнай справы па артыкуле "нявыплата падаткаў".

У верасні 2022 года справа па гэтым артыкуле была спынена, аднак супраць Уладзіміра вылучылі новыя абвінавачанні — у кантрабандзе і ў фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак.

Уладзімір з'яўляецца фіналістам Прэміі праваабарончай супольнасці Беларусі за 2022 год у намінацыі "Праваабаронца года".

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе сваёй віны не прызнаў.

Паводле наяўнай інфармацыі, умовы ўтрымання былі ўцяжараныя, і Уладзіміра перавялі на турэмны рэжым.

Андрэй, сківічна-тварны хірург дзіцячай лякарні, быў затрыманы ў траўні 2021 года пасля ператрусу ў межах крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле аб "абразе прэзідэнта". Ягоная жонка разам з дзецьмі была вымушаная пакінуць краіну. Пазней Андрэю былі прад'яўленыя абвінавачанні ва "ўдзеле ў групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", а таксама ва "ўдзеле ў масавых беспарадках".

У красавіку 2022 года Андрэй быў асуджаны па чатырох крымінальных артыкулах за ўдзел у пратэстных акцыях, якія праходзілі ў Мінску ў 2020 годзе, і за публікацыі ў сацыяльных сетках, якія былі кваліфікаваныя як абразы і распальванне варожасці.

У чэрвені 2024 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання, перавёўшы на турэмны рэжым да канца тэрміну.

Сяргей быў асуджаны за ўдзел у "масавых беспарадках" у межах крымінальнай справы, узбуджанай з-за пратэстаў і сутыкненняў паміж жыхарамі Пінска і сілавікамі ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. Пацярпелымі па справе выступілі 109 супрацоўнікаў міліцыі і чыноўнікаў, якія, апроч пазбаўлення волі для абвінавачаных, запатрабавалі каля 530 тысяч рублёў кампенсацыі.

У лістападзе 2024 года Сяргею ўзмацнілі жорсткасць від пакарання і перавялі яго на турэмны рэжым.

Дзяніс — журналіст і рэдактар-валанцёр беларускай версіі InformNapalm, пазаштатны карэспандэнт "Новага Часу". Яго расследаванні датычыліся ўплыву «рускага свету» на Беларусь і Сірыю, забудовы ў Курапатах і пераходу былых украінскіх беркутаўцаў у сілавыя структуры Беларусі.

У сакавіку 2021 года яго затрымалі супрацоўнікі КДБ па абвінавачанні ва "ўмяшанні ў дзейнасць міліцыі". Ператрусы прайшлі ў яго кватэры, у маці і 95-гадовай бабулі. У 2022 годзе стала вядома, што яму таксама інкрымінуюць супрацу з украінскай разведкай.

У верасні 2022 года Дзяніса асудзілі па артыкулах пра "здраду дзяржаве" і "ўмяшанні ў дзейнасць супрацоўніка ўнутраных справаў", аднак пазней апошняе абвінавачанне замянілі на "незаконны збор ці распаўсюд дадзеных аб асабістым жыцці".

У чэрвені 2023 года яго перавялі на строгі турэмны рэжым без апавяшчэння сваякоў і адваката.

У красавіку 2024 года палітвязня пазбавілі перадач, а адпраўка вітамінаў зараз патрабуе дазволу турэмнага лекара.

Упершыню Юры быў асуджаны за тое, што, паводле абвінавачання, у верасні 2020 года, праходзячы з сябрамі каля гатэля «Маладзёжная», падчас размовы тузануў дзяржаўны сцяг, які ў выніку ўпаў.

У лістападзе 2021 года яму замянілі рэжым адбывання пакарання і адправілі ў калонію.

У студзені 2022 года ён быў вызвалены, поўнасцю адбыўшы прызначаны судом тэрмін пакарання.

15 лютага 2022 года Юры быў зноў затрыманы ў межах крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле «садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці». Ён атрымаў адміністратыўны арышт, падчас якога да яго прыходзілі супрацоўнікі КДБ. У выніку збіцця ў яго былі падазрэнні на зламаныя рэбры. Крымінальная справа не была спынена.

У траўні 2022 года яго зноў затрымалі ў Расіі з-за аб'яўлення ў вышук, а ў кастрычніку таго ж года экстрадзіравалі ў Беларусь, хаця фармальна справа аб выдачы была спынена 26 верасня 2022 года.

У студзені 2023 года Юры быў паўторна асуджаны за тое, што дапамагаў іншым палітвязням атрымліваць дапамогу ад фондаў. На судзе ён віну не прызнаў і адмовіўся даваць паказанні.

У таўніі 2024 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання і перавялі на турэмны рэжым да канца тэрміну.

Віктар быў затрыманы 18 кастрычніка 2020 года пасля пратэстнага "Партызанскага маршу". Убачыўшы сілавікоў, ён паспрабаваў уцячы, але быў збіты з ног і ўпаў разам з байцом АМАПа, які атрымаў пералом. Віктара жорстка збілі і шпіталізавалі. На судзе ён заявіў аб катаваннях, але быў асуджаны за нібыта падстаўленую падножку амапаўцу, віну не прызнаўшы.

Улетку 2021 года яго асудзілі паўторна па артыкуле аб "злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы". Гэты артыкул прымяняецца да зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць з адміністрацыяй і за выдуманыя парушэнні. У выніку ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 7 гадоў.

У снежні 2023 года Віктару ўзмацнілі жорсткасць умоваў утрымання і перавялі на турэмны рэжым.

Уладзімір быў затрыманы 18 жніўня 2020 года ў рамках так званай «Карэліцкай справы», звязанай з меркаванымі беспарадкамі ў Карэлічах і Навагрудку пасля прэзідэнцкіх выбараў. Яго асудзілі паводле абвінавачання ў «арганізацыі масавых беспарадкаў» і за абразу Лукашэнкі.

У папраўчай калоніі №17 Уладзімір падвяргаўся сістэматычным збіццям і прадузятым адносінам, у тым ліку частае адпраўленне ў штрафны ізалятар і памяшканне камернага тыпу.

У красавіку 2023 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання, перавёўшы на турэмны рэжым.

Рыгор быў затрыманы ноччу 10 жніўня 2020 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай з-за пратэстаў і сутыкненняў паміж жыхарамі Пінска і сілавікамі ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. Яго асудзілі за ўдзел у "масавых беспарадках". Пацярпелымі па справе выступілі 109 супрацоўнікаў міліцыі і чыноўнікаў, якія, акрамя пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі, запатрабавалі ад абвінавачаных каля 530 тысяч рублёў кампенсацыі.

У лютым 2024 года Рыгора перавялі на турэмны рэжым.

Уладзімір быў затрыманы 30 снежня 2020 года ў межах крымінальнай «справы Аўтуховіча» па абвінавачанні ў «падрыхтоўцы тэракту», аднак пазней гэтае абвінавачанне было знята. У траўні 2021 года яго асудзілі за «гвалт у дачыненні да службовай асобы». Следства сцвярджала, што пры затрыманні ён пагражаў следчым і разбіў свой мабільны тэлефон.

Разгляд «справы Аўтуховіча» пачаўся ў траўні 2022 года. Падчас суда Уладзіміра некалькі разоў выдалялі з паседжанняў і адпраўлялі ў карцэр. На адным з чэрвеньскіх паседжанняў яго змясцілі ў клетку ў адной бялізне, прышпіліўшы рукі кайданкамі да кратаў. У адказ Уладзімір аб'явіў галадоўку, якую трымаў 11 дзён. Па гэтай справе ён быў асуджаны за «стварэнне злачыннай арганізацыі» і «замах на захоп улады».

У снежні 2022 года Уладзіміру прад'явілі новае абвінавачанне за абразу пракурора Людмілы Герасіменкі, якая прадстаўляла абвінавачанне па «справе Аўтуховіча», і дадалі дадатковы тэрмін. У выніку яго прыгаварылі да 20 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму.

У кастрычніку 2023 года пераведзены на турэмны рэжым.