Усе рэпрэсаваныя

Жыхар Мінскай вобласці. Прычынай затрымання стала наведванне пад'езда, дзе жыве супрацоўнік міліцыі. Служыў у 103 часці ў Віцебску, супрацоўнічаў з Байпал.

17.10.2023 пераведзены на турэмны рэжым.

27 верасня ў судзе Ленінскага раёна Магілёва над ім пачнецца суд паводле ч. 2 арт. 411 КК

Анархіст. Затрыманы 29 ліпеня 2021 года. У ягонай кватэры прайшоў ператрус, пры затрыманні ён быў збіты. Патрабуючы доступу да тэлефона і кампутара, хлопцу нацягвалі на галаву пакет. Падчас пераводу ў СІЗА ў Яўгена Рубашкі забралі ўсе кнігі і паставілі на прафілактычны ўлік як схільнага да экстрэмізму, што азначае ўнясенне адзнакі ў асабістую справу, асаблівае стаўленне і дадатковую працу з псіхолагам.

У лютым 2023 г. Яўгена Рубашку перавялі на месяц у памяшканне камернага тыпу ў ВК № 2. Да гэтага яго тройчы адпраўлялі ў ШІЗА на 10, 7 і 7 сутак за надуманыя парушэнні правілаў унутранага распарадку. Пасля ўтрымання ў ПКТ Яўгена зноў змяшчалі ў ШІЗА на 17 сутак.

У Бабруйску 19 красавіка 2023 г. суд перавёў палітвязня на турэмны рэжым .

У пачатку траўня 2023 г. стала вядома, што Яўгена перавялі ў жодзінскую турму № 8.

беларускі філосаф і метадолаг, грамадска-палітычны дзеяч, стваральнік Лятучага ўніверсітэта. Быў затрыманы чацвёртага жніўня 2021 года пасля ператрусу ў доме ў межах крымінальнай справы.

13 лютага ў судзе Шклоўскага раёна адбыўся суд па замене Уладзіміру рэжыму ўтрымання і пераводзе яго на турэмны рэжым.

22 снежня 2021 года быў паўторна затрыманы. Паўлу прад'яўлена абвінавачанне па 3 артыкулах КК РБ: 367, 130 і 342. Усё за пасаду ў ФБ. Следства скончана, справа будзе перададзена ў пракуратуру для накіравання ў суд.

Раней быў таксама затрыманы за пасаду ў сацсетцы ФБ. Раней з'яўляўся актывістам маладзёжнага крыла "Зубр", актывістам "Еўрапейскай Беларусі", маладзёжнага крыла "Zmena". У 2010 годзе быў асуджаны на 4 гады, вызвалены ў 2011. Пастаянна падвяргаўся адміністрацыйным арыштам.

У снежні 2023 года павел быў пераведзены на турэмны рэжым.

20-гадовы грамадзянін Расійскай Федэрацыі быў затрыманы 5 мая ў Мінску, на здымнай кватэры правялі ператрус і змясцілі ў СІЗА КДБ. Хлопцу прад'явілі абвінавачанне па ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса (арганізацыя дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак), па якой яму пагражае да трох гадоў пазбаўлення волі. У лістападзе 2021 года артыкул змянілі на 130 КК РБ. Пераведзены ў чэрвені 2022 года з узмоцненага рэжыму на турэмны на 3 гады.

Андрэя Любецкага затрымалі раніцай 4 траўня ў яго дома. Ягоная жонка Наталля з чатырма дзецьмі раней выехала за мяжу. Яго падазраюць у абразе.

Па версіі следства, хірург "неаднаразова публічна выказваўся аб прынятым рашэнні парушыць дадзеную ім медыцынскую клятву... і ўсяляк перашкаджаць аказанню медыцынскай дапамогі супрацоўнікам міліцыі і членам іх сем'яў, заклікаў сваіх калегаў да падобных супрацьпраўных дзеянняў" . Таксама Любецкі абвінавачваецца ва ўдзеле ў прынамсі васьмі пратэстных акцыях у Менску і напісанні пастоў у сацсетках, якія былі кваліфікаваныя як абразы і распальванне варожасці.

7 красавіка 2022 года ў Мінскім гарадскім судзе пачаўся працэс над Андрэем Любецкім. 18 красавіка суддзя Святлана Чарапанава прыгаварыла ўрача да пяці гадоў пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму. Менавіта такое пакаранне запытала для Любецкага пракурорка Жанна Баранава.

11 мая 2022 года быў пераведзены з СІЗА-1 у жодзінскую СТ № 8, а праз тыдзень — у магілёўскую Турму № 4. З сярэдзіны ліпеня 2022 года Андрэй адбываў пакаранне ў бабруйскай калоніі № 2.

У Бабруйску 26 чэрвеня разгледзелі справу аб замене Андрэю рэжыму ўтрымання на турэмны. Суддзя Павел карцінін пастанавіў перавесці палітвязня ў турму да канца тэрміну.

Сяргей быў асуджаны за ўдзел у "масавых беспарадках" у межах крымінальнай справы, узбуджанай з-за пратэстаў і сутыкненняў паміж жыхарамі Пінска і сілавікамі ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. Пацярпелымі па справе выступілі 109 супрацоўнікаў міліцыі і чыноўнікаў, якія, апроч пазбаўлення волі для абвінавачаных, запатрабавалі каля 530 тысяч рублёў кампенсацыі.

У лістападзе 2024 года Сяргею ўзмацнілі жорсткасць від пакарання і перавялі яго на турэмны рэжым.

Дзяніс, спецсувязіст Генштаба Узброеных Сіл, быў затрыманы ў сакавіку 2021 года і асуджаны за тое, што, паводле інфармацыі праўладных СМІ, сфатаграфаваў сакрэтны ліст ад міністра ўнутраных справаў да міністра абароны і "перадаў яго польскаму Telegram-каналу".

Суд праходзіў у закрытым рэжыме, а прысуд не падлягаў абскарджанню ці перагляду ў апеляцыйным парадку. Апроч працяглага тэрміна пазбаўлення волі, Дзяніса таксама пазбавілі воінскага звання.

У жніўні 2022 года яму ўзмацнілі жорсткасць від пакарання і перавялі на турэмны рэжым.

Юрый, палітык і юрыст, быў затрыманы 12 красавіка 2021 года ў рамках крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле "змова або іншыя дзеянні, учыненыя з мэтай захопу дзяржаўнай улады". У верасні 2022 года яго прыгаварылі да працяглага тэрміну зняволення па некалькіх крымінальных артыкулах, нягледзячы на тое, што ён цалкам прызнаў сваю віну і заключыў пагадненне са следствам.

У снежні 2022 года яго асудзілі паўторна за "абразу прадстаўніка ўлады". Па дадзеных дзяржаўнай газеты "Менская праўда", у 2020–2021 гадах ён нібыта неаднаразова пакідаў абразлівыя каментары ў тэлеграм-канале, прызнаным экстрэмісцкім.

У чэрвені 2023 года Юрыю ўзмацнілі жорсткасць пакарання, перавёўшы яго на турэмны рэжым. У жніўні 2024 года яго асудзілі за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі" — артыкул, па якім судзяць зняволеных за адмову ад супрацоўніцтва або за выдуманыя парушэнні. У выніку, з улікам усіх рашэнняў суда, ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 13 гадоў і 6 месяцаў.

На Юрыя ўвесь час аказваецца ціск: яго неаднаразова адпраўлялі ў ШІЗА, пазбаўлялі перадач і магчымасці рабіць пакупкі. У знак пратэсту ён некалькі разоў аб'яўляў галадоўку. Таксама вядома, што мае сур'ёзныя праблемы са здароўем.

Дзяніс — журналіст і рэдактар-валанцёр беларускай версіі InformNapalm, пазаштатны карэспандэнт "Новага Часу". Яго расследаванні датычыліся ўплыву «рускага свету» на Беларусь і Сірыю, забудовы ў Курапатах і пераходу былых украінскіх беркутаўцаў у сілавыя структуры Беларусі.

У сакавіку 2021 года яго затрымалі супрацоўнікі КДБ па абвінавачанні ва "ўмяшанні ў дзейнасць міліцыі". Ператрусы прайшлі ў яго кватэры, у маці і 95-гадовай бабулі. У 2022 годзе стала вядома, што яму таксама інкрымінуюць супрацу з украінскай разведкай.

У верасні 2022 года Дзяніса асудзілі па артыкулах пра "здраду дзяржаве" і "ўмяшанні ў дзейнасць супрацоўніка ўнутраных справаў", аднак пазней апошняе абвінавачанне замянілі на "незаконны збор ці распаўсюд дадзеных аб асабістым жыцці".

У чэрвені 2023 года яго перавялі на строгі турэмны рэжым без апавяшчэння сваякоў і адваката.

У красавіку 2024 года палітвязня пазбавілі перадач, а адпраўка вітамінаў зараз патрабуе дазволу турэмнага лекара.

Упершыню Юры быў асуджаны за тое, што, паводле абвінавачання, у верасні 2020 года, праходзячы з сябрамі каля гатэля «Маладзёжная», падчас размовы тузануў дзяржаўны сцяг, які ў выніку ўпаў.

У лістападзе 2021 года яму замянілі рэжым адбывання пакарання і адправілі ў калонію.

У студзені 2022 года ён быў вызвалены, поўнасцю адбыўшы прызначаны судом тэрмін пакарання.

15 лютага 2022 года Юры быў зноў затрыманы ў межах крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле «садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці». Ён атрымаў адміністратыўны арышт, падчас якога да яго прыходзілі супрацоўнікі КДБ. У выніку збіцця ў яго былі падазрэнні на зламаныя рэбры. Крымінальная справа не была спынена.

У траўні 2022 года яго зноў затрымалі ў Расіі з-за аб'яўлення ў вышук, а ў кастрычніку таго ж года экстрадзіравалі ў Беларусь, хаця фармальна справа аб выдачы была спынена 26 верасня 2022 года.

У студзені 2023 года Юры быў паўторна асуджаны за тое, што дапамагаў іншым палітвязням атрымліваць дапамогу ад фондаў. На судзе ён віну не прызнаў і адмовіўся даваць паказанні.

У таўніі 2024 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання і перавялі на турэмны рэжым да канца тэрміну.

Віктар быў затрыманы 18 кастрычніка 2020 года пасля пратэстнага "Партызанскага маршу". Убачыўшы сілавікоў, ён паспрабаваў уцячы, але быў збіты з ног і ўпаў разам з байцом АМАПа, які атрымаў пералом. Віктара жорстка збілі і шпіталізавалі. На судзе ён заявіў аб катаваннях, але быў асуджаны за нібыта падстаўленую падножку амапаўцу, віну не прызнаўшы.

Улетку 2021 года яго асудзілі паўторна па артыкуле аб "злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы". Гэты артыкул прымяняецца да зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць з адміністрацыяй і за выдуманыя парушэнні. У выніку ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 7 гадоў.

У снежні 2023 года Віктару ўзмацнілі жорсткасць умоваў утрымання і перавялі на турэмны рэжым.

Уладзімір быў затрыманы 18 жніўня 2020 года ў рамках так званай «Карэліцкай справы», звязанай з меркаванымі беспарадкамі ў Карэлічах і Навагрудку пасля прэзідэнцкіх выбараў. Яго асудзілі паводле абвінавачання ў «арганізацыі масавых беспарадкаў» і за абразу Лукашэнкі.

У папраўчай калоніі №17 Уладзімір падвяргаўся сістэматычным збіццям і прадузятым адносінам, у тым ліку частае адпраўленне ў штрафны ізалятар і памяшканне камернага тыпу.

У красавіку 2023 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання, перавёўшы на турэмны рэжым.

Мікіта быў затрыманы ў кастрычніку 2019 года і асуджаны за атакі на будынкі СІЗА-1 і Мінгарсудзя ў Мінску ў знак салідарнасці з палітвязнямі. Першапачаткова яму прызначылі 7 гадоў пазбаўлення волі, але пасля апеляцыі тэрмін быў скарочаны да 4 год. У маі 2020 года Мікіту перавялі на турэмны рэжым.

У сакавіку 2022 года яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачванне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй. У сакавіку 2023 году яго зноў перавялі на турэмны рэжым.

На працягу ўсяго зняволення да Мікіты ўвесь час ужываецца ціск. Ён часта трапляе ў ШІЗА, дзе ўтрымліваецца ў ізаляцыі на працягу дзясяткаў дзён. Яго пазбаўляюць спатканняў з роднымі, абмяжоўваюць перапіску і канфіскоўваюць асабістыя рэчы. У адказ на цяжкія ўмовы ўтрымання Мікіта пратэстуе галадоўкамі і адмовай ад выканання патрабаванняў адміністрацыі. Ён таксама рэгулярна падвяргаецца спагнанням за дробныя парушэнні, такія як адмова прыбіраць дворык ці за міжкамерную сувязь.

За тры месяцы да вызвалення, у лютым 2025 года, у дачыненні да Мікіты прайшло чарговае судовае паседжанне па артыкуле аб «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы», па выніках якога яго прысудзілі да яшчэ аднаго года пазбаўлення волі.

Да снежня 2024 года Мікіта сумарна правёў у ШІЗА 568 сутак, з іх 2 месяцы бесперапыннай ізаляцыі.

Мікалай — блогер, журналіст і актывіст анархічнага руху — быў затрыманы 11 лістапада 2020 года супрацоўнікамі ГУБАЗіК і МУС. Пры затрыманні яго збілі, распылілі ў вочы пярцовы газ і сілком прымусілі зняцца для відэароліка МУС. Пасля затрымання Мікалая катавалі, патрабуючы доступ да тэлеграм-каналаў.

Ён быў асуджаны па абвінавачаннях у арганізацыі пратэстаў і экстрэмізме. У зняволенні яго неаднаразова пакаралі: адпраўлялі ў карцэр, штрафныя ізалятары, абмяжоўвалі ў зносінах. У 2023 годзе Мікалай працягваў атрымліваць спагнанні за найменшыя парушэнні. У 2024 годзе супраць яго распачалі новую справу па артыкуле за «непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — яе прымяняюць да зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць, за выдуманыя парушэнні.

У кастрычніку 2024 года стала вядома, што ён чацвёрты месяц знаходзіцца ў штрафным ізалятары (ШІЗА).