Андрэй Міхайлавіч Цэдрык

Юры быў затрыманы і асуджаны па некалькіх артыкулах, у тым ліку незаконнае захоўванне халоднай зброі. Усё пачалося з відэа, дзе кіроўца BMW збівае мужчыну з бел-чырвона-белым сцягам. Відэа разышлося ў сацсетках, і быў апублікаваны адрас кіроўцы Дзмітрыя Давыдзюка. Па версіі следства, трое мінчан вырашылі "правучыць" вадзіцеля, пракалоўшы шыны яго аўтамабіля.

Павел, актывіст анархісцкага руху, быў затрыманы ў сакавіку 2021 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай супраць анархістаў з Брэсцкай вобласці. Ён быў асуджаны за "ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", і за "ўдзел у злачыннай арганізацыі". Вядома, што ў аснову абвінавачання лёг эпізод, звязаны з "Маршам недармаедаў", які адбыўся 5 сакавіка 2017 года, а таксама падзеі, якія адбыліся ля будынка Брэсцкага ГУБАЗіКу ў 2016 годзе.

Мікіта, актывіст анархісцкага руху, быў затрыманы ў сакавіку 2021 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай супраць анархістаў з Брэсцкай вобласці. Ён быў асуджаны за "ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", і за "ўдзел у злачыннай арганізацыі". Вядома, што ў аснову абвінавачання лёг эпізод, звязаны з "Маршам недармаедаў", які адбыўся 5 сакавіка 2017 года.

Аляксандр, актывіст анархісцкага руху і сябра "Свабоднага прафсаюза", быў затрыманы ў сакавіку 2021 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай супраць анархістаў з Брэсцкай вобласці. Ён быў асуджаны за "ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", і за "ўдзел у злачыннай арганізацыі". Вядома, што ў аснову абвінавачання лёг эпізод з перакрыццем дарог у Брэсце ў 2018 годзе, калі праходзіў пратэст супраць будаўніцтва завода АКБ.

Ціхан быў затрыманы і асуджаны за тое, што, паводле версіі СК, учыніў наўмысны наезд на вайскоўцаў унутраных войскаў МУС падчас акцыі пратэсту, якая праходзіла 11 жніўня 2020 года каля арт. м. «Пушкінская» у Менску.

У сакавіку 2022 года яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачванне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй, і замянілі рэжым на строгі.

Аляксандра затрымалі пасля акцыі пратэсту супраць вынікаў прэзідэнцкіх выбараў, якая праходзіла 11 жніўня 2020 года ў Брэсце. На гэтай акцыі ў патыліцу быў застрэлены Генадзь Шутаў, чаму Аляксандр стаў сведкам. Пазней яго асудзілі за супраціў і замах на капітана Рамана Гаўрылава, які застрэліў пратэстуючага, і прапаршчыка Арсенія Галіцына, якія выступілі ў ролі пацярпелых.

Віктар быў затрыманы 18 кастрычніка 2020 года пасля пратэстнага "Партызанскага маршу". Убачыўшы сілавікоў, ён паспрабаваў уцячы, але быў збіты з ног і ўпаў разам з байцом АМАПа, які атрымаў пералом. Віктара жорстка збілі і шпіталізавалі. На судзе ён заявіў аб катаваннях, але быў асуджаны за нібыта падстаўленую падножку амапаўцу, віну не прызнаўшы.

Улетку 2021 года яго асудзілі паўторна па артыкуле аб "злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы". Гэты артыкул прымяняецца да зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць з адміністрацыяй і за выдуманыя парушэнні. У выніку ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 7 гадоў.

У снежні 2023 года Віктару ўзмацнілі жорсткасць умоваў утрымання і перавялі на турэмны рэжым.

Кацярына, журналістка тэлеканала "Белсат", вяла прамы рэпартаж з двара "Плошчы перамен", дзе сабраліся мірныя пратэстоўцы на акцыю пратэсту, якая прайшла ў Мінску 15 лістапада 2020 года пад лозунгам "Я выходжу". Гэта былі апошнія словы забітага сілавікамі Рамана Бандарэнкі, і прысутныя прыйшлі ўшанаваць яго памяць. Кацярына была затрыманая разам са сваёй калегай Дар'яй Чульцовай падчас жорсткага разгону акцыі і пазней асуджаная за «ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак».

У красавіку 2022 года супраць Кацярыны распачалі новую крымінальную справу, і ўжо ў ліпені таго ж года яе паўторна асудзілі, абвінаваціўшы ў "здрада дзяржаве" і прыгаварыўшы да васьмі гадоў пазбаўлення волі за тры месяцы да заканчэння тэрміну па першым прыгаворы.

Павел быў затрыманы ў верасні 2020 года пасля публікацыі новага відэароліка. Ён планаваў балатавацца ў прэзідэнты, але ЦВК адмовіла яму ў рэгістрацыі. Павел стаў даверанай асобай Святланы Ціханоўскай. Яго абвінавацілі ў "распальванні сацыяльнай варожасці" з-за відэа, у якім крытыкаваліся прадстаўнікі ўладаў, уключаючы пракурораў, суддзяў і міліцыю.

У лістападзе 2024 года над палітвязнем адбыўся чарговы суд. Па падліках праваабаронцаў, Павел павінен быў выйсці на волю ў снежні пасля завяршэння тэрміну, але з ініцыятывы адміністрацыі бабруйскай калоніі №2 супраць яго завялі крымінальную справу за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы".

Зміцер быў затрыманы і асуджаны за тое, што заступіў дарогу машынай камунальнай службы падчас акцыі пратэсту, якая праходзіла з 10 на 11 жніўня 2020 года ў Менску.

Мікіта быў затрыманы ў кастрычніку 2019 года і асуджаны за атакі на будынкі СІЗА-1 і Мінгарсудзя ў Мінску ў знак салідарнасці з палітвязнямі. Першапачаткова яму прызначылі 7 гадоў пазбаўлення волі, але пасля апеляцыі тэрмін быў скарочаны да 4 год. У маі 2020 года Мікіту перавялі на турэмны рэжым.

У сакавіку 2022 года яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачванне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй. У сакавіку 2023 году яго зноў перавялі на турэмны рэжым.

На працягу ўсяго зняволення да Мікіты ўвесь час ужываецца ціск. Ён часта трапляе ў ШІЗА, дзе ўтрымліваецца ў ізаляцыі на працягу дзясяткаў дзён. Яго пазбаўляюць спатканняў з роднымі, абмяжоўваюць перапіску і канфіскоўваюць асабістыя рэчы. У адказ на цяжкія ўмовы ўтрымання Мікіта пратэстуе галадоўкамі і адмовай ад выканання патрабаванняў адміністрацыі. Ён таксама рэгулярна падвяргаецца спагнанням за дробныя парушэнні, такія як адмова прыбіраць дворык ці за міжкамерную сувязь.

За тры месяцы да вызвалення, у лютым 2025 года, у дачыненні да Мікіты прайшло чарговае судовае паседжанне па артыкуле аб «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы», па выніках якога яго прысудзілі да яшчэ аднаго года пазбаўлення волі.

Да снежня 2024 года Мікіта сумарна правёў у ШІЗА 568 сутак, з іх 2 месяцы бесперапыннай ізаляцыі.

Мікалай - лідэр незарэгістраванай Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Народная Грамада), былы кандыдат у прэзідэнты, падпалкоўнік запасу, кандыдат тэхнічных навук. Адзін з заснавальнікаў Беларускага аб'яднання вайскоўцаў. Неаднаразова быў у зняволенні па палітычных матывах.

У 1990-х арганізаваў пратэсты, у тым ліку «Менскую вясну» і марш 1999 года.

У 2004 годзе ўзначаліў вулічныя пратэсты супраць фальсіфікацыі рэферэндуму, пасля чаго ў 2005 годзе быў асуджаны на 3 гады абмежавання волі. У сувязі з аб'яўленай у гонар 60-годдзя Перамогі амністыяй тэрмін пакарання быў скарочаны на год. У 2010 годзе ўдзельнічаў у прэзідэнцкай кампаніі і пратэстах у Мінску, пасля чаго быў затрыманы і ў 2011 годзе асуджаны на 6 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму. У студзені 2012 года і ў маі 2015 года ўмовы пакарання былі больш жорсткімі, у выніку чаго ён знаходзіўся на турэмным рэжыме. Вызвалены ў жніўні 2015 года ў рамках памілавання.

Пасля выхаду працягнуў палітычную дзейнасць і ўдзел у вулічных акцыях. У 2016 годзе з яго ініцыятывы быў створаны Беларускі нацыянальны кангрэс. У 2020 годзе выступіў у падтрымку жонкі іншага незарэгістраванага кандыдата - сацыяльнага блогера Сяргея Ціханоўскага - Святланы Ціханоўскай . Чарговы раз Мікола быў затрыманы 31 траўня 2020 года па дарозе на яе перадвыбарчы пікет. Першапачаткова ён атрымаў 15 сутак адміністратыўнага арышту, але так і не выйшаў на волю. Пасля, у снежні 2021 года, яго асудзілі па крымінальнай справе за "арганізацыю масавых беспарадкаў".

Па дадзеных праваабаронцаў, фігуранты "справы" абавязаныя выплаціць кампенсацыю ў памеры 29 мільёнаў рублёў.

11 верасня 2025 года стала вядома, што 52 вязні беларускага рэжыму прымусова перамясцілі на тэрыторыю Літвы. У ліку вызваленых Мікола Статкевіч. Пры гэтым Мікалай адмовіўся пакідаць тэрыторыю Беларусі, для гэтага яму давялося выбіць нагой дзверы ў аўтобусе. Пасля некалькіх гадзінаў чакання на нейтральнай паласе, ён вярнуўся на тэрыторыю РБ. Як стала вядома толькі праз два месяцы, яго зноў узялі пад варту. Дакладнае месцазнаходжанне невядома.

Актывіст анархічнага руху быў затрыманы пры перасячэнні мяжы Беларусі ў ноч з 28 на 29 кастрычніка 2020 года і абвінавачаны ў "падпалах" і "тэрарызме". Раней ён адбываў пакаранне ў выглядзе 5 гадоў пазбаўлення волі паводле артыкула 295-3 КК РБ і быў вызвалены ў 2019 годзе.

29 кастрычніка 2021 года ў Гомелі Сяргея прыгаварылі да 1 года пазбаўлення волі за «парушэнне ўмоў нагляду» па папярэднім палітычным артыкуле. У сакавіку 2023 года і верасні 2024 года ён двойчы быў асуджаны за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі». Па дадзеным артыкуле судзяць зняволеных, якія адмаўляюцца ад супрацоўніцтва з адміністрацыяй, за выдуманыя парушэнні. У выніку ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 22 гады і 11 месяцаў.

Увосень 2025 года стала вядома , што нядаўна Сяргей Раманаў патрапіў у лякарню, дзе яму зрабілі аперацыю. Аперацыя была планавай і прайшла без ускладненняў. Неўзабаве яго ізноў павінны перавесці ў калонію.

Актывіст анархічнага руху быў затрыманы ў ноч з 28 на 29 кастрычніка 2020 года пры пераходзе мяжы Беларусі разам з партызанскай групай "Чорны Сцяг". Яго абвінавацілі ў падпалах аўтамабіляў службоўцаў, а таксама аддзялення ДАІ і дзяржаўнага камітэта судовай экспертызы.

У красавіку 2024 года Зміцер быў паўторна асуджаны за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі". Па дадзеным артыкуле судзяць зняволеных, якія адмаўляюцца ад супрацоўніцтва з адміністрацыяй, за выдуманыя парушэнні. У выніку да ягонага 19-гадовага тэрміну дадалі яшчэ 9 месяцаў зняволення.

Актывіст анархічнага руху быў затрыманы пры перасячэнні мяжы Беларусі ў ноч з 28 на 29 кастрычніка 2020 года і абвінавачаны ў "падпалах" і "тэрарызме".

У верасні 2022 года супраць Дзмітрыя распачалі новую крымінальную справу і прыгаварылі да пяці гадоў пазбаўлення волі. З улікам папярэдняга прысуду яго канчаткова асудзілі на 20 гадоў у калоніі ўзмоцненага рэжыму.

У жніўні 2023 года Дзмітрыя перавялі на турэмны рэжым за "парушэнне правілаў распарадку".