Андрэй Міхайлавіч Цэдрык

Ігар - актывіст анархічнага руху і былы палітычны зняволены па "справе анархістаў" у 2010 годзе. Ён быў затрыманы пры пераходзе мяжы Беларусі ў ноч з 28 на 29 кастрычніка 2020 года і абвінавачаны ў "падпалах" і "тэрарызме".

У жніўні 2022 года рашэннем суда Ігар быў пераведзены на турэмны рэжым.

У пачатку ліпеня 2024 года Ігара перавезлі ў бальніцу ў Калядзічах. Ён патрапіў туды з падазрэннем на язву страўніка, якая абвастрылася пасля галадоўкі, праведзенай ім з 13 па 26 чэрвеня ў "ШІЗА" Жодзінскай турмы № 8, дзе ён адбывае пакаранне.

Адзін з кіраўнікоў ініцыятывы "Сумленныя людзі" Ілля актыўна ўдзельнічаў у выбарчай кампаніі Віктара Бабарыка, узначальваючы аддзел верыфікацыі подпісаў. Ён быў затрыманы 4 жніўня 2020 года па абвінавачанні ў эканамічных злачынствах, аднак пазней быў асуджаны за "размяшчэнне медыя, накіраваных на дыскрэдытацыю ўлады і падзел грамадства па палітычных поглядах".

Эдуард, які скончыў БДЭУ па спецыяльнасці «Эканоміка і кіраванне прадпрыемствамі» і кіраваў краўдфандынгавымі платформамі Ulej і MolaMola, а таксама ініцыятыўнай групай свайго бацькі Віктара Бабарыка, быў затрыманы 18 чэрвеня 2020 года па шляху ў ЦВК для здачы подпісаў. Ён правёў больш за тры гады ў зняволенні без суда і быў асуджаны за "арганізацыю масавых беспарадкаў" і "ухіленне ад выплаты падаткаў".

У ліпені 2024 года яго паўторна прыгаварылі да двух гадоў пазбаўлення волі за «непадпарадкаванне адміністрацыі калоніі».

Віктар — беларускі бізнэсмэн і грамадскі дзеяч. Ён заснаваў міжнародны фонд "Шанц", ініцыяваў праекты "Тэарт" і "Арт-Беларусь", дзякуючы якім у краіну былі вернуты творы мастацтва. Пад яго кіраўніцтвам Белгазпрамбанк увайшоў у лік найбуйнейшых банкаў Беларусі. У 2020 годзе вылучыў сваю кандыдатуру на прэзідэнцкіх выбарах, што прыцягнула шырокую падтрымку, у выніку чаго ў чэрвені 2020 года быў затрыманы і пазней асуджаны па эканамічных артыкулах.

Уладзімір, былы сілавік і валанцёр каманды кандыдата ў прэзідэнты Святланы Ціханоўскай, быў арыштаваны 4 чэрвеня 2020 года і асуджаны ў чэрвені 2021 года па "справе Ціханоўскага". Крымінальная справа была ўзбуджана пасля пікету, які адбыўся 29 траўня 2020 года ў Гродне, дзе былі затрыманы Сяргей Ціханоўскі і яго прыхільнікі.

У 2022 годзе Ўладзімір быў пераведзены на турэмны рэжым.

У ліпені 2023 года ён быў паўторна асуджаны — за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі".

З верасня 2023 года Уладзіміра ўтрымліваюць у рэжыме інкамунікада, яго змясцілі ў памяшканне камернага тыпу (ПКТ), яму рэгулярна выпісваюць новыя дысцыплінарныя парушэнні. Яго таксама пазбавілі перадач, спатканняў і тэлефонных званкоў.

У лютым 2025 года адбыўся трэці суд па артыкуле "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі". Па дадзеным артыкуле судзяць зняволеных, якія адмаўляюцца ад супрацоўніцтва з адміністрацыяй, на падставе меркаваных парушэнняў. У выніку ягоны агульны тэрмін пазбаўлення волі склаў 6 гадоў.

Сяргей быў затрыманы 17 лістапада 2020 года і асуджаны за ўдзел у акцыях пратэсту, якія праходзілі 9-10 жніўня 2020 года ў Менску. Па версіі следства, ён «кінуў не менш за адзін камень у бок транспарту МУС», знаходзіўся на месцы будаўніцтва барыкад, перакрываў рух і выкрыкваў лозунгі.

Сяргей, сістэмны адміністратар у сферы лакальных сетак і відэаназірання, быў затрыманы 2 кастрычніка 2020 года па справе аб масавых беспарадках і абвінавачаны ва ўдзеле ў тэлеграм-каналах "радыкальнага кірунку", а таксама ў намеры пашкодзіць або знішчыць тры кіёскі "Табакерка".

Арцём працаваў оптыкам на Лідскім заводзе "Оптык". Ён атрымаў адукацыю ў фізіка-матэматычным ліцэі Гродна і Лідскім політэхнічным каледжы. Яго затрымалі 27 верасня 2020 года па справе аб масавых беспарадках і абвінавацілі ва ўдзеле ў тэлеграм-каналах "радыкальнага кірунку", а таксама ў намеры пашкодзіць або знішчыць тры кіёскі "Табакерка".

У траўні 2022 года Арцёма паўторна асудзілі за ўдзел у акцыях пратэсту, якія праходзілі ў 2020 годзе ў Лідзе.

Аляксандра затрымалі 29 верасня 2020 года па справе аб масавых беспарадках і абвінавацілі ва ўдзеле ў тэлеграм-каналах "радыкальнага кірунку", а таксама ў намеры пашкодзіць або знішчыць тры кіёскі "Табакерка".

12 жніўня 2020 года Аляксандра затрымалі, калі ягоную машыну спынілі ўзброеныя людзі. Ён адмовіўся выйсці, і пасля пагроз страляніны паспрабаваў з'ехаць. Пры затрыманні яго збілі і даставілі ў бальніцу з чэрапна-мазгавой траўмай, пасля перавялі ў СІЗА. Па версіі следства, ён наехаў на нагу міліцыянера. Суд прызнаў яго вінаватым у замаху на забойства.

Ірына скончыла факультэт філасофіі і сацыяльных навук БДУ і апошнія гады займалася сваім невялікім бізнесам, звязаным з кветкамі і вытворчасцю сувеніраў. Яна была затрымана 12 студзеня 2021 года разам з Андрэем Аляксандравым. Ірыну абвінавачвалі ў "фінансаванні пратэстнай дзейнасці" і аплаце штрафаў удзельнікам пратэстаў. Яе асудзілі за "здраду дзяржаве" і "ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак".

1 верасня 2022 года пара ажанілася ў СІЗА-1.

Беларускі журналіст Андрэй, затрыманы 12 студзеня 2021 года разам са сваёй дзяўчынай Ірынай Злобінай, абвінавачваўся ў "фінансаванні пратэстнай дзейнасці" і аплаце штрафаў удзельнікам пратэстаў. Яго асудзілі па шэрагу крымінальных артыкулаў, у тым ліку "здрада дзяржаве" і "ўдзел у экстрэмісцкім фарміраванні".

1 верасня 2022 года пара ажанілася ў СІЗА-1.

Аляксей быў затрыманы 4 снежня 2020 года ў межах крымінальнай справы аб масавых беспарадках і асуджаны за ўдзел у акцыі пратэсту, якая праходзіла ў жніўні 2020 года каля ГЦ "Рыга" ў Менску.

Кірыл быў затрыманы 28 кастрычніка 2020 года і падвергся жорсткаму абыходжанню, пагрозам і здзекам з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў. Пазней яго асудзілі па некалькіх крымінальных артыкулах, у тым ліку незаконнае захоўванне боепрыпасаў, якія, як сцвярджаецца, былі падкінуты ў яго аўтамабіль пасля арышту.

Вікторыя, адміністратар канала "Вадзіцелі 97%", была затрымана 4 лістапада 2020 года ў Мінску супрацоўнікамі ГУБАЗіку і асуджана за "заклікі да масавых беспарадкаў і блакіровак дарог у сувязі з незадаволенасцю ўладай і фальсіфікацыяй выбараў".

У 2022 і 2023 гадах суд двойчы павялічваў ёй тэрмін зняволення, абвінаваціўшы ў «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы». Вікторыя неаднаразова падвяргалася ціску ў калоніі і была прызнана "злоснай парушальніцай".

Як вынікае з раскладу на сайце Вярхоўнага суда, разгляд справы Вікторыі пачнуць 28 кастрычніка 2024 г. у судзе Рэчыцкага раёна. Жанчыну трэці раз абвінавачваюць па ч. 1 арт. 411 Крымінальнага кодэкса.

18 снежня 2024 г. адбыўся разгляд апеляцыйнай скаргі ў Гомельскім абласным судзе.

Па стане на канец снежня 2024 г. пераведзена ў ВК № 24.

Ад Паліны Шарэнда-Панасюк стала вядома , што Алену Гнаук і Вікторыю Кульшу змясцілі ў ПКТ: "Пасля некалькіх тыдняў у ШІЗА яны былі пераведзены ў ПКТ. Гэта 99%, што супраць іх зноў будуць фабрыкаваць 411-ы артыкул".

Таксама Паліна дадала: "У Вікторыі Кульшы ўжо, напэўна, адмовілі ныркі. Яна трымала галадоўкі проста месяцамі, яна адмаўлялася ад вады і пітва. Яна выкрывала сабе вены. Яе кідалі з гэтым у ШІЗА - яна ў ШІЗА выкрывала сабе вены. Яна ў ПКТ трымала галадоўкі".

Вікторыя павінна была выйсці на волю ў красавіку 2025 года пасля заканчэння тэрміну. Але ў пачатку красавіка яе перавялі ў гомельскі СІЗА-3 у межах чацвёртай крымінальнай справы па ч. 1 арт. 411 Крымінальнага кодэкса (злоснае непадпарадкаванне законным патрабаванням адміністрацыі калоніі).