Зміцер Рудольфавіч Шынвіз

Былы слесар-рамонтнік цэха "Аміяк-3".

9 лістапада 2022 г. у Гомельскім абласным судзе пачаўся разгляд "справы Рабочага Руху", фігурантамі якога праходзяць адразу дзесяць палітвязняў. На другі дзень працэсу ўсе фігуранты справы заявілі суду, што сваю віну ў дзяржздрадзе і стварэнні экстрэмісцкага фармавання не прызнаюць . Андрэй Пагерыла пагадзіўся толькі з абвінавачаннем у паклёпе. Усе фігуранты "справы Рабочага Руху" на судзе адмовіліся даваць паказанні. 27 снежня працэс закрылі да вынясення прысуду, хаця да гэтага ён праходзіў у адкрытым рэжыме.

Былы юрысконсульт ААТ "Нафтан" завод "Палімір". Быў затрыманы на тэрыторыі Расійскай Федэрацыі без законных падстаў. Прычын затрыманняў ніхто не патлумачыў і Аляксандра ў экстраным парадку перадалі КДБ Беларусі, якія таемна вывезлі яго ў Мінск з пагранпераходу Расія/Украіна "Траебортнае". У першыя дні пасля затрымання ў яго зламаная нага і пашкоджаная рука.

10 красавіка 2024 г., у Бабруйску адбыўся суд па справе аб замене палітвязню рэжыму ўтрымання. Па рашэнні суддзі Паўла Карцініна Аляксандра перавялі на турэмны рэжым.

Затрыманы ў сакавіку 2021 года за расклейку стыкераў у горадзе. Паводле абвінавачання, у перыяд з 1 кастрычніка да 22 сакавіка займаўся дзейнасцю, накіраванай на "сістэматычную псаванне маёмасці". З выкарыстаннем аэразольнай фарбы наносіў на маёмасць УП "Віцебскводаканал" надпісы: "Жыве Беларусь!", "3%", "Чырвоны партызан", "Ідзі" і інш. Сяргею пагражае да 15 гадоў пазбаўлення волі. У Сяргея на волі засталіся двое непаўналетніх дзяцей.

Андрэй, будаўнік-аддзелачнік, быў затрыманы ў ліпені 2021 года ў межах крымінальнай справы, звязанай з ініцыятывай «Буслы ляцяць». Некаторыя эпізоды абвінавачання тычыліся пашкоджання аўтамабіля суддзі Барысаўскага раёна. У выніку ён быў прыгавораны да працяглага тэрміну пазбаўлення волі і штрафу.

У верасні 2024 года Андрэя зноў асудзілі па артыкуле аб «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы». Гэты артыкул часта прымяняецца да зняволеных, якія адмаўляюцца ад супрацоўніцтва з адміністрацыяй, і прадугледжвае пакаранне за надуманыя парушэнні. У выніку ягоны агульны тэрмін зняволення павялічыўся да 17 гадоў.

На волі Андрэя чакаюць трое дзяцей і жонка, у якой сур'ёзныя праблемы са здароўем.

Анархіст. Затрыманы 29 ліпеня 2021 года. У ягонай кватэры прайшоў ператрус, пры затрыманні ён быў збіты. Патрабуючы доступу да тэлефона і кампутара, хлопцу нацягвалі на галаву пакет. Падчас пераводу ў СІЗА ў Яўгена Рубашкі забралі ўсе кнігі і паставілі на прафілактычны ўлік як схільнага да экстрэмізму, што азначае ўнясенне адзнакі ў асабістую справу, асаблівае стаўленне і дадатковую працу з псіхолагам.

У лютым 2023 г. Яўгена Рубашку перавялі на месяц у памяшканне камернага тыпу ў ВК № 2. Да гэтага яго тройчы адпраўлялі ў ШІЗА на 10, 7 і 7 сутак за надуманыя парушэнні правілаў унутранага распарадку. Пасля ўтрымання ў ПКТ Яўгена зноў змяшчалі ў ШІЗА на 17 сутак.

У Бабруйску 19 красавіка 2023 г. суд перавёў палітвязня на турэмны рэжым .

У пачатку траўня 2023 г. стала вядома, што Яўгена перавялі ў жодзінскую турму № 8.

Алесь – старшыня і заснавальнік Праваабарончага цэнтру “Вясна”, былы віцэ-прэзідэнт Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека. Лаўрэат прэміі Свабоды імя Андрэя Сахарава і іншых міжнародных праваабарончых узнагарод. Ён пяць разоў вылучаўся на Нобелеўскую прэмію міру і ў 2022 годзе стаў яе лаўрэатам.

Раней Алесь ужо падвяргаўся крымінальнаму пераследу. 4 жніўня 2011 года ён быў арыштаваны пасля таго, як Літва і Польшча перадалі ўладам Беларусі дадзеныя аб ягоных банкаўскіх рахунках. Яму было прад'яўлена абвінавачанне ва ўтойванні даходаў у асабліва буйным памеры. 24 лістапада 2011 года суд прыгаварыў яго да пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму з канфіскацыяй маёмасці. Алесь сваёй віны не прызнаў, сцвярджаючы, што сродкі выкарыстоўваліся выключна для праваабарончай дзейнасці. Краіны ЕС, ЗША і міжнародныя праваабарончыя арганізацыі прызналі яго палітычным зняволеным, а прысуд — палітычна матываваным. Вызвалены летам 2014 года па амністыі.

14 ліпеня 2021 года Алесь быў зноў затрыманы пасля ператрусу ў кватэры і офісе ў рамках справы па артыкуле "нявыплата падаткаў". У верасні 2022 года гэтая справа была спыненая, аднак яму прад'явілі новыя абвінавачанні — у "кантрабандзе" і "фінансаванні групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак".

У сакавіку 2023 года ён быў асуджаны і прыгавораны да пазбаўлення волі, а таксама да выплаты буйной кампенсацыі. У судзе сваёй віны не прызнаў.

У пачатку лістапада 2023 года Алеся змясцілі ў ПКТ па надуманых прычынах. У красавіку–траўні 2024 года яго вярнулі ў атрад, аднак да яго працягваюць праяўляць павышаную ўвагу. Ён працуе на дрэваапрацоўцы, атрымлівае спагнанні, пазбаўлены перадач, відэазванкоў і карэспандэнцыі. Вядома, што ў выніку мінулай адсідкі ў Бабруйскай калоніі ў яго ўзніклі праблемы са здароўем, якія захоўваюцца.

Ягор, грамадзянін Расіі, быў затрыманы 4 траўня 2021 года супрацоўнікамі ГУБАЗіКа на здымнай кватэры пасля ператрусу і падвергся жорсткаму збіццю. Цягам сямі месяцаў яго ўтрымлівалі ў СІЗА па абвінавачанні ў «арганізацыі дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак» — за агучванне відэаролікаў і аўдыёпаведамленняў у тэлеграм-канале «АГСБ». Аднак у снежні таго ж года яго асудзілі па артыкулах «распальванне варожасці» і «заклікі да дзеянняў, накіраваных на прычыненне шкоды нацыянальнай бяспецы Беларусі», прызначыўшы максімальна магчымы тэрмін пазбаўлення волі.

У чэрвені 2022 года ўмовы ўтрымання былі ўзмоцнены, і Ягора перавялі на турэмны рэжым.

Андрэй, сківічна-тварны хірург дзіцячай лякарні, быў затрыманы ў траўні 2021 года пасля ператрусу ў межах крымінальнай справы, узбуджанай па артыкуле аб "абразе прэзідэнта". Ягоная жонка разам з дзецьмі была вымушаная пакінуць краіну. Пазней Андрэю былі прад'яўленыя абвінавачанні ва "ўдзеле ў групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", а таксама ва "ўдзеле ў масавых беспарадках".

У красавіку 2022 года Андрэй быў асуджаны па чатырох крымінальных артыкулах за ўдзел у пратэстных акцыях, якія праходзілі ў Мінску ў 2020 годзе, і за публікацыі ў сацыяльных сетках, якія былі кваліфікаваныя як абразы і распальванне варожасці.

У чэрвені 2024 года яму ўзмацнілі жорсткасць пакарання, перавёўшы на турэмны рэжым да канца тэрміну.

Павел, актывіст анархісцкага руху, быў затрыманы ў сакавіку 2021 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай супраць анархістаў з Брэсцкай вобласці. Ён быў асуджаны за "ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак", і за "ўдзел у злачыннай арганізацыі". Вядома, што ў аснову абвінавачання лёг эпізод, звязаны з "Маршам недармаедаў", які адбыўся 5 сакавіка 2017 года, а таксама падзеі, якія адбыліся ля будынка Брэсцкага ГУБАЗіКу ў 2016 годзе.

Павел быў затрыманы ў верасні 2020 года пасля публікацыі новага відэароліка. Ён планаваў балатавацца ў прэзідэнты, але ЦВК адмовіла яму ў рэгістрацыі. Павел стаў даверанай асобай Святланы Ціханоўскай. Яго абвінавацілі ў "распальванні сацыяльнай варожасці" з-за відэа, у якім крытыкаваліся прадстаўнікі ўладаў, уключаючы пракурораў, суддзяў і міліцыю.

У лістападзе 2024 года над палітвязнем адбыўся чарговы суд. Па падліках праваабаронцаў, Павел павінен быў выйсці на волю ў снежні пасля завяршэння тэрміну, але з ініцыятывы адміністрацыі бабруйскай калоніі №2 супраць яго завялі крымінальную справу за "злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы".

Мікіта быў затрыманы ў кастрычніку 2019 года і асуджаны за атакі на будынкі СІЗА-1 і Мінгарсудзя ў Мінску ў знак салідарнасці з палітвязнямі. Першапачаткова яму прызначылі 7 гадоў пазбаўлення волі, але пасля апеляцыі тэрмін быў скарочаны да 4 год. У маі 2020 года Мікіту перавялі на турэмны рэжым.

У сакавіку 2022 года яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачванне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй. У сакавіку 2023 году яго зноў перавялі на турэмны рэжым.

На працягу ўсяго зняволення да Мікіты ўвесь час ужываецца ціск. Ён часта трапляе ў ШІЗА, дзе ўтрымліваецца ў ізаляцыі на працягу дзясяткаў дзён. Яго пазбаўляюць спатканняў з роднымі, абмяжоўваюць перапіску і канфіскоўваюць асабістыя рэчы. У адказ на цяжкія ўмовы ўтрымання Мікіта пратэстуе галадоўкамі і адмовай ад выканання патрабаванняў адміністрацыі. Ён таксама рэгулярна падвяргаецца спагнанням за дробныя парушэнні, такія як адмова прыбіраць дворык ці за міжкамерную сувязь.

За тры месяцы да вызвалення, у лютым 2025 года, у дачыненні да Мікіты прайшло чарговае судовае паседжанне па артыкуле аб «злосным непадпарадкаванні патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы», па выніках якога яго прысудзілі да яшчэ аднаго года пазбаўлення волі.

Да снежня 2024 года Мікіта сумарна правёў у ШІЗА 568 сутак, з іх 2 месяцы бесперапыннай ізаляцыі.

Ігар, актывіст руху «За свабоду», быў затрыманы ў межах крымінальнай справы, узбуджанай з-за пратэстаў і сутыкненняў паміж жыхарамі Пінска і сілавікамі ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. Яго асудзілі за ўдзел у "масавых беспарадках". Пацярпелымі па справе выступілі 109 супрацоўнікаў міліцыі і чыноўнікаў, якія, акрамя пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі, запатрабавалі ад абвінавачаных каля 530 тысяч рублёў кампенсацыі.

У студзені 2022 года ён быў пераведзены на турэмны рэжым.

Данііл, фанат ФК "Хваля", быў затрыманы 10 жніўня 2020 года ў межах крымінальнай справы, узбуджанай з-за пратэстаў і сутыкненняў паміж жыхарамі Пінска і сілавікамі ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. Яго асудзілі за ўдзел у "масавых беспарадках". Пацярпелымі па справе выступілі 109 супрацоўнікаў міліцыі і чыноўнікаў, якія, акрамя пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі, запатрабавалі ад абвінавачаных каля 530 тысяч рублёў кампенсацыі.

У 2020 годзе Уладзімір каардынаваў рэгіянальную групу Віктара Бабарыка. Пасля заканчэння Магілёўскага дзяржаўнага тэхнічнага ўніверсітэта ў 2001 годзе ён працаваў у Магілёўскім гарвыканкаме, а ў 2018 годзе стаў яго намеснікам, адказваючы за будаўніцтва і ЖКГ. У кастрычніку 2019 года пакінуў пасаду.

11 чэрвеня 2020 года супрацоўнікі Дэпартамента фінансавых расследаванняў правялі ператрус у офісе Белгазпрамбанка і ў асоб, звязаных з Бабарыкам, пасля чаго Уладзіміра затрымалі. У верасні 2021 года суд прызнаў яго вінаватым у злоўжыванні службовымі паўнамоцтвамі і махлярстве, аднак ён не прызнаў сваю віну.

Уладзімір быў затрыманы 30 снежня 2020 года ў межах крымінальнай «справы Аўтуховіча» па абвінавачанні ў «падрыхтоўцы тэракту», аднак пазней гэтае абвінавачанне было знята. У траўні 2021 года яго асудзілі за «гвалт у дачыненні да службовай асобы». Следства сцвярджала, што пры затрыманні ён пагражаў следчым і разбіў свой мабільны тэлефон.

Разгляд «справы Аўтуховіча» пачаўся ў траўні 2022 года. Падчас суда Уладзіміра некалькі разоў выдалялі з паседжанняў і адпраўлялі ў карцэр. На адным з чэрвеньскіх паседжанняў яго змясцілі ў клетку ў адной бялізне, прышпіліўшы рукі кайданкамі да кратаў. У адказ Уладзімір аб'явіў галадоўку, якую трымаў 11 дзён. Па гэтай справе ён быў асуджаны за «стварэнне злачыннай арганізацыі» і «замах на захоп улады».

У снежні 2022 года Уладзіміру прад'явілі новае абвінавачанне за абразу пракурора Людмілы Герасіменкі, якая прадстаўляла абвінавачанне па «справе Аўтуховіча», і дадалі дадатковы тэрмін. У выніку яго прыгаварылі да 20 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму.

У кастрычніку 2023 года пераведзены на турэмны рэжым.