Пераслед завершаны

Марыю асудзілі за нанясенне надпісаў «Жыве Беларусь» і выяваў у выглядзе бел-чырвона-белага сцяга.

Яна была вызвалена ў красавіку 2021 года, поўнасцю адбыўшы прызначаны судом тэрмін пакарання.

Раман быў затрыманы ў Слуцку 10 жніўня 2020 года, моцна збіты і ў выніку апынуўся ў бальніцы з траўмай пазваночніка. Пазней яго асудзілі за «гвалт у дачыненні да супрацоўніка міліцыі».

Ён быў вызвалены ў траўні 2023 года, поўнасцю адбыўшы тэрмін пакарання, прызначаны судом.

Сяргея затрымалі і асудзілі за распыленне газавага балончыка ў супрацоўніка АМАПа на акцыі пратэсту 9 жніўня 2020 года ў Гомелі, накіраванай супраць фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах.

У чэрвені 2023 года і траўні 2024 года яго двойчы асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі». Па гэтым артыкуле судзяць зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць з адміністрацыяй, часта паводле надуманых абвінавачанняў. У выніку яго тэрмін зняволення быў працягнуты на 2 гады і склаў 5 год.

Па падліках праваабаронцаў, у маі 2025 года выйшаў на волю пасля заканчэння тэрміну.

Уладзіміра затрымалі, жорстка збілі і асудзілі за спробу абараніць мірнага пратэстуючага, які падвяргаўся збіццю пры разгоне акцыі пратэсту 10 жніўня 2020 года ў Магілёве.

13 чэрвеня 2023 года ён быў вызвалены, поўнасцю адбыўшы прызначаны судом тэрмін пакарання.

Ягор быў затрыманы і асуджаны за распыленне газавага балончыка ў твар супрацоўніку міліцыі 9 жніўня 2020 года ў Бабруйску падчас разгону акцыі пратэсту супраць фальсіфікацый на выбарах, а таксама за нанясенне ўдараў па галаве. На судзе ён сцвярджаў, што нікога не біў, патлумачыўшы гэта тым, што пашкоджанні былі б больш сур'ёзныя. У Ягора вялікі досвед у адзінаборствах, рэгулярны ўдзел у вулічных баях "Стрэлка" і перамога на Адкрытым Кубку РБ па ММА.

Ён быў вызвалены ў ліпені 2022 года, поўнасцю адбыўшы тэрмін пакарання, прызначаны судом.

Зміцер быў затрыманы 15 жніўня 2020 года і асуджаны за пагрозы ў адрас падпалкоўніка міліцыі, а таксама за падпал яго гаспадарчай пабудовы.

Па падліках праваабаронцаў выйшаў на волю летам 2025 года.

Наталлю, грамадзянку Беларусі і Швейцарыі, затрымалі 19 верасня 2020 года падчас жаночага маршу — акцыі пратэсту ў Менску. Пры затрыманні яна паспрабавала вызваліцца і сарвала балаклаву з супрацоўніка АМАПа. У выніку ёй прад'явілі крымінальнае абвінавачанне і асудзілі за "супраціўленне супрацоўніку міліцыі".

У верасні 2021 года суд змяніў для Наталлі рэжым утрымання на турэмны.

Яна была вызвалена 18 лютага 2022 года дзякуючы дыпламатычным намаганням улад Швейцарыі.

Андрэй быў затрыманы за тое, што 7 жніўня 2020 года ехаў на веласіпедзе крыху ззаду калоны веласіпедыстаў — удзельнікаў пратэстнага велапрабегу. Па версіі следства, ён парушыў правілы дарожнага руху: яго ровар не быў абсталяваны люстэркам задняга віду і гукавым сігналам. Супрацоўнікі ДАІ запатрабавалі, каб ён спыніўся, але Андрэй не адрэагаваў, аб'ехаў міліцыянера і працягнуў рух, спрабуючы ўцячы. У выніку яго асудзілі за тое, што ён нібыта аказаў супраціўленне супрацоўніку міліцыі.

27 жніўня 2022 года ён быў вызвалены, поўнасцю адбыўшы тэрмін пакарання, прызначаны судом.

Яўген быў затрыманы і асуджаны за сутычку з міліцыяй падчас акцыі пратэсту, якая прайшла ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года ў Барысаве супраць фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах.

У 2021 годзе яго перавялі на турэмны рэжым, а ў 2023 годзе ён быў паўторна асуджаны за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы» — абвінавачанне, якое часта ўжываецца да зняволеных, якія адмовіліся супрацоўнічаць з турэмнай адміністрацыяй.

Па падліках праваабаронцаў, Яўген быў вызвалены ў пачатку лютага 2024 года, цалкам адбыўшы тэрмін пакарання, прызначаны судом, бо ў студзені над ім быў устаноўлены прэвентыўны нагляд.

Уладзіслаў быў асуджаны за супраціўленне супрацоўнікам АМАПа падчас акцыі пратэсту, якая праходзіла 19 чэрвеня 2020 года ў Маладзечне. Ён знаходзіўся побач з некалькімі дзясяткамі гараджан, якія спрабавалі перашкодзіць затрыманню ўдзельнікаў мірнага сходу.

09.07.2023 года вызвалены, поўнасцю адбыўшы тэрмін пакарання, назначаны судом.

Павел быў затрыманы ў верасні 2020 года і асуджаны за супраціўленне супрацоўнікам АМАПа падчас акцыі пратэсту, якая праходзіла 19 чэрвеня 2020 года ў Маладзечне. Ён знаходзіўся побач з некалькімі дзясяткамі гараджан, якія спрабавалі перашкодзіць затрыманню ўдзельнікаў мірнага сходу.

У чэрвені 2022 года Павел быў асуджаны паўторна за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы», і да ягонага тэрміну быў дададзены яшчэ адзін год пазбаўлення волі. Гэты артыкул прымяняецца да зняволеных, якія адмаўляюцца супрацоўнічаць з адміністрацыяй, па сфабрыкаваных абвінавачаннях.

28 лютага 2024 года ён быў вызвалены пасля поўнага адбыцця пакарання, прызначанага судом.

У снежні 2024 года стала вядома, што Павел зноў затрыманы .

Аляксандр — грамадскі і культурны дзеяч, краязнаўца. Ён арганізаваў мастацкі пленэр, курсы беларускай мовы "Мова нанова" і ўсталяваў помнік паўстанцам Кастуся Каліноўскага. Быў затрыманы па крымінальнай справе, звязанай з Ашмянскай мытняй, і асуджаны па надуманых абвінавачваннях за сваю грамадзянскую пазіцыю. Ён належаў да групы з чатырох супрацоўнікаў мытні, якія не прызналі сваю віну.

Вызвалены ў сакавіку 2021 года, поўнасцю адбыўшы тэрмін пакарання, прызначаны судом.

Ілля быў затрыманы ў сакавіку 2016 года ў межах крымінальнай справы, распачатай у 2014 годзе пасля сутыкнення паміж прыхільнікамі двух мінскіх футбольных клубаў — «ультраправымі» фанатамі «Тарпеда» і «антыфашыстамі», якія хварэюць за «Партызан». Спачатку справу закрылі, але амаль праз паўтара года, у лютым 2016, яго зноў аднавілі. Падчас следстваў у СІЗА Ілля ўвесь час падвяргаўся псіхалагічнаму і фізічнаму ціску, а сама справа была пабудавана на паказаннях, атрыманых пад прамым ціскам і пагрозамі з боку супрацоўнікаў МУС. Пагрозы паступалі не толькі ў адрас фігурантаў справы, але і іх сем'яў, у тым ліку цяжарнай на той момант жонкі Іллі. Яго асудзілі за «злоснае хуліганства» і «кіраўніцтва незарэгістраванай арганізацыяй».

29 снежня 2022 года быў вызвалены ў адпаведнасці з законам аб амністыі ад 8 снежня 2022 года.

Іван быў затрыманы ў кастрычніку 2019 года і асуджаны за атакі на будынкі СІЗА-1 і Мінгарсуда ў Менску ў знак салідарнасці з палітвязнямі. Першапачаткова яму прызначылі 7 гадоў пазбаўлення волі, але пасля апеляцыі тэрмін быў скарочаны да 3, 5 гадоў. У лютым 2021 года ён быў пераведзены на турэмны рэжым да канца тэрміна.

Быў вызвалены 29 студзеня 2022 года па ўмоўна-датэрміновым вызваленні. Згодна з дакументам, выдадзеным пры вызваленні, тэрмін яго зняволення быў скарочаны на 1 год у рамках амністыі ад 15 мая 2020 года. Пакінутая частка тэрміна ўлічвалася па схеме: 1,5 дня ў СІЗА за 1 дзень у калоніі.

Упершыню Андрэя затрымалі ўвечары 9 жніўня 2020 года, калі ён умяшаўся, каб абараніць пажылога мужчыну, якога збівала група людзей у балаклавах на вуліцы Салігорска. Яго збілі і арыштавалі, прысудзіўшы 15 сутак адміністрацыйнага арышту за ўдзел у мітынгу, які пачаўся толькі праз дзве гадзіны пасля затрымання і ў іншым раёне.

У снежні 2020 года Андрэй далучыўся да стачачнага камітэта "Беларуськалія", дзе працаваў электраслесарам. Пазней, з-за пагрозы арышту, Андрэй з'ехаў у Расію, але быў затрыманы на запыт беларускіх уладаў, якія абвінавачвалі яго ў прымяненні гвалту да міліцыі, з мэтай экстрадыцыі.

24 чэрвеня 2021 года, па заканчэнні лімітавага тэрміну ўтрымання пад вартай па гэтым абвінавачанні, яго вызвалілі.

У 2024 годзе супраць Андрэя пачалося завочнае судаводства, і ён быў асуджаны за "гвалт або пагрозу гвалту ў дачыненні да супрацоўніка органаў унутраных спраў".