Alexander Aleksandrovich Semenchuk
- Strona główna
- Zaangażowany w represje
- Alexander Aleksandrovich Semenchuk
Alexander Aleksandrovich Semenchuk
Aleksander Aleksandrowicz Semenczuk jest zamieszany w represje o charakterze politycznym w Republice Białorusi. Semenczuk odpowiada za to, że jako sędzia Leninskiego Sądu Rejonowego dla miasta Brześć przez długi czas wydawał umotywowane politycznie wyroki przeciwko przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego. W wyniku jego decyzji Białorusini sprzeciwiający się obowiązującemu w kraju reżimowi zostali skazani na różne kary pozbawienia wolności. W szczególności w 2011 r. sądził uczestników cichych protestów, a w 2017 r. uczestników protestów niepasożytniczych. W 2018 r. sądził mieszkańców Brześcia, którzy sprzeciwiali się budowie fabryki akumulatorów. Semenczuk potępił między innymi następujących obywateli: lokalnego historyka z Brześcia, redaktora gazety „Kościół” Igora Baranowskiego, dziennikarzy Biełsatu Alesia Lewczuka i Milany Kharitonovej, działacza na rzecz praw człowieka Romana Kislyaka, blogerów Siergieja Petrukhina i Aleksandra Kabanowa, nauczycielki Ludmiły Karczewskiej, anarchisty Aleksandra Kozlanko, polityk Nikołaj Statkiewicz, dziennikarz Maksim Chlebts i emerytka Elena Gnauk. Tym samym Aleksander Aleksandrowicz Semenczuk ponosi odpowiedzialność za łamanie praw człowieka i podważanie zasad praworządności, a także propagowanie represji wobec przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej. Jego praca w wymiarze sprawiedliwości koncentruje się na utrzymaniu stanowiska istniejącego rządu, a nie na egzekwowaniu prawa. Działania Semenczuka przyczyniają się do łamania praw człowieka, wzmacniania władzy Aleksandra Łukaszenki i nasilenia represji o charakterze politycznym w Republice Białorusi.
Aleksander Aleksandrowicz Semenczuk jest zamieszany w represje o charakterze politycznym w Republice Białorusi. Semenczuk odpowiada za to, że jako sędzia Leninskiego Sądu Rejonowego dla miasta Brześć przez długi czas wydawał umotywowane politycznie wyroki przeciwko przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego. W wyniku jego decyzji Białorusini sprzeciwiający się obowiązującemu w kraju reżimowi zostali skazani na różne kary pozbawienia wolności. W szczególności w 2011 r. sądził uczestników cichych protestów, a w 2017 r. uczestników protestów niepasożytniczych. W 2018 r. sądził mieszkańców Brześcia, którzy sprzeciwiali się budowie fabryki akumulatorów. Semenczuk potępił między innymi następujących obywateli: lokalnego historyka z Brześcia, redaktora gazety „Kościół” Igora Baranowskiego, dziennikarzy Biełsatu Alesia Lewczuka i Milany Kharitonovej, działacza na rzecz praw człowieka Romana Kislyaka, blogerów Siergieja Petrukhina i Aleksandra Kabanowa, nauczycielki Ludmiły Karczewskiej, anarchisty Aleksandra Kozlanko, polityk Nikołaj Statkiewicz, dziennikarz Maksim Chlebts i emerytka Elena Gnauk. Tym samym Aleksander Aleksandrowicz Semenczuk ponosi odpowiedzialność za łamanie praw człowieka i podważanie zasad praworządności, a także propagowanie represji wobec przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej. Jego praca w wymiarze sprawiedliwości koncentruje się na utrzymaniu stanowiska istniejącego rządu, a nie na egzekwowaniu prawa. Działania Semenczuka przyczyniają się do łamania praw człowieka, wzmacniania władzy Aleksandra Łukaszenki i nasilenia represji o charakterze politycznym w Republice Białorusi.
Lista represjonowanych
Zdaniem sądu istota oskarżenia przeciwko wszystkim polegała na tym, że 10 sierpnia 2020 r. mieszkańcy Brześcia „wykrzykiwali hasła, gwizdali, klaskali w dłonie, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna i wyszli na jezdnię”. W ten sposób rzekomo rażąco naruszyli porządek publiczny.
- Stowarzyszenia
2 lutego 2024 r. kanał telegramowy zbliżony do Brześcia GUBOPiK opublikował wideo wyrażające skruchę z Timurem Łozką.
Na nagraniu siły bezpieczeństwa pokazały, jak do domu wpadli mężczyźni z tarczami i bronią, w pełnym mundurze. Następnie pojawia się materiał, na którym Timur Aleksandrowicz z rękami założonymi za plecami mówi, że znaleziono go z subskrypcjami Nechty i że przekazał także datki temu kanałowi telegramowemu. Mężczyzna twierdzi też, że pracuje w Lode jako anestezjolog i resuscytator.
W Internecie można znaleźć informację, że Łozko został zatrzymany już w październiku 2020 r. (w ramach solidarności z nim inni lekarze w Brześciu wyszli protestować z napisem „Ja/my jesteśmy Timur”). Z kolei podczas referendum w lutym 2022 roku został ponownie zatrzymany i zgodnie z art. 24.23 Kodeksu wykroczeń administracyjnych „Nielegalne pikiety” odbył najpierw karę w schronisku, a następnie otrzymał karę grzywny w wysokości 50 b.v.
- Stowarzyszenia
- Obcokrajowcy
Stanisław, obywatel Ukrainy, został aresztowany w maju 2021 r. w ramach postępowania karnego wszczętego po spontanicznych protestach przeciwko oszustwom wyborczym, które miały miejsce w Brześciu 10 sierpnia 2020 r. Został skazany za udział w „masowych zamieszkach”.
Dmitrij był świadkiem w sprawie brzeskich więźniów politycznych, blogerów Siergieja Pietruchina i Aleksandra Kabanowa, skazanych w kwietniu tego roku na trzy lata kolonii karnej o zaostrzonym rygorze. Jak powiedział aktywista obrońcom praw człowieka w Brześciu, wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne za odmowę odpowiedzi na pytania sędziego rozpatrującego sprawę Petrukina i Kabanowa, ponieważ nie okazał oficjalnego dokumentu tożsamości sędziego.
Wydano 26.02.2022.
W dniach 11, 16 i 17 grudnia 2024 r. w Sądzie Rejonowym Leninskim w Brześciu odbyły się nowe rozprawy w sprawie Dmitrija na podstawie części 1 artykułu 342 Kodeksu karnego Republiki Białorusi. Dmitrij został skazany na 2 lata więzienia.
Rusłana zatrzymano po raz pierwszy 10 sierpnia 2020 r. podczas protestu w Brześciu przeciwko fałszerstwom w wyborach prezydenckich. Po brutalnym pobiciu trafił do szpitala, a następnie został skazany na 7 dni aresztu administracyjnego. Później wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne, ale na czas śledztwa opuścił kraj.
Po powrocie na Białoruś Rusłan próbował przekroczyć granicę z Unią Europejską, lecz został zatrzymany. W listopadzie 2021 r. został skazany za udział w „masowych zamieszkach”.
W lipcu 2024 roku został skazany ponownie, tym razem za „złośliwe nieposłuszeństwo wobec żądań administracji zakładu karnego”. Artykuł ten ma na celu osądzenie więźniów, którzy odmawiają współpracy z administracją, powołując się na fikcyjne naruszenia.
- Stowarzyszenia
- Aktywiści
- Dwukrotnie więzień polityczny
Pierwszy raz Jurij został skazany, jak wynika z zarzutów, we wrześniu 2020 r., kiedy podczas spaceru z przyjaciółmi w pobliżu hotelu Molodezhnaya w trakcie rozmowy pociągnął za flagę narodową, która ostatecznie spadła.
W listopadzie 2021 r. zmieniono mu wyrok i wysłano go do kolonii karnej.
W styczniu 2022 roku został zwolniony po odbyciu pełnej kary.
15 lutego 2022 r. Jurij został ponownie zatrzymany w ramach postępowania karnego wszczętego na podstawie artykułu „pomoc w działalności ekstremistycznej”. Został aresztowany administracyjnie, w trakcie czego odwiedzili go funkcjonariusze KGB. Na skutek pobicia podejrzewano, że ma złamane żebra. Sprawa karna nie została zamknięta.
W maju 2022 r. został ponownie zatrzymany w Rosji w związku z listą osób poszukiwanych, a w październiku tego samego roku został ekstradowany na Białoruś, choć formalnie sprawa ekstradycyjna została zamknięta 26 września 2022 r.
W styczniu 2023 r. Jurij został ponownie skazany za pomaganie innym więźniom politycznym w uzyskaniu wsparcia od fundacji. Podczas rozprawy nie przyznał się do winy i odmówił składania zeznań.
W maju 2024 r. zwiększono mu karę i przeniesiono go do więzienia do końca odbywania kary.
Wiadomo, że Siergiej Gorun został zatrzymany pod koniec października ubiegłego roku. W „skruchym nagraniu wideo” mężczyzna powiedział, że brał udział w protestach w 2020 r., rzucał kamieniami brukowymi w siły bezpieczeństwa i blokował drogę ławką.
Zdaniem sądu istota oskarżenia przeciwko wszystkim polegała na tym, że 10 sierpnia 2020 r. mieszkańcy Brześcia „wykrzykiwali hasła, gwizdali, klaskali w dłonie, demonstrowali biało-czerwono-białe płótna i wyszli na jezdnię”. W ten sposób rzekomo rażąco naruszyli porządek publiczny